წინაწარმეტყუელება

აქაობაში, აქა-ველითნი ქართ-ველითნი ბუნებაში, ერი საზეპურო დაბადების დედამიწისეულ გარდასახვას განიცდის. დედამიწასთან ერთად გარდაიბადება ახალ დროში - ახალ-უხები დროშით. სამყაროსეული მასშტაბებით, ყოველივე და ყველაფერი ცვალებადობის მიჯნაზეა ახლის გარდასაცმელად მიჯნურობის გრავიტაციულ ფერთმიხდაზე.  ეს არის ძუელი ენერგეტიკული სამოსელის წარხდა და ახლით მოსითება ანუ მოსითებით მოსვა. იქმნება ახალი მომყოლის ბადე, ახალი წინასწარმეტყველური მომავალი სიცოცხლისა. ამათაობის განსახვა და განსაზღვრება ადამის ნათელით აღიწონება და აღირწყვება. ხოლო მერწყული პირადი მე-ადამისა, სარწყულით ღმრთისათი მოეფინება კაცობრიობას.

ორი გალაქტიკის საქორწილე აქტი, მამრული ბუნების და სვლის გალაქტიკა იჯაჭვავს და იზიდავს მდედრს - საწყის დროს დედამიწისას, რომელიც მისი კოსმიური წყლებიდან დაბადების დღის საათსა და წუთში ჩაწვენილი წამით აიჩქამება.

ანდრომედა აიხდის ტაბუს საფარველს. ანის დრო მედაში, ანუ საწყისი დროის მე - დაში ჩაისახება. ჩვენი გალაქტიკა, სახელად ამირანი მიელტვის გალაქტიკას, რომელიც ბრუნვით საპირისპიროა და ანდრომედად არს მონათლული სახელით და არსით.

ანდრომედას გალაქტიკიდან შემოიწნება არსი მამრული ნების ჩენისა და შეერწყმის ამირანის გალაქტიკის მდედრულ არსს.

გონის-თვალით მხილველთათვის, მამრული ბრუნით მაარებელ ანდრომედას გალაქტიკას - მამრული ბუნების დისკოს მიჯაჭვული ჰყავს მდედრი, ხოლო მდედრული ბუნებით ორომტრიალებულ ამირანის გალაქტიკას - მამრი ჰყავს მიჯაჭვული. ამ ორი გალაქტიკის კოსმიური ურთიერთობა, რწყმა და ბადება სიყვარულს ათონებს, რომელშიც კუერი ცხვება. აღმოცენებისას კი - ხე სიცოცხლისად გარდაიქმნება, ანუ კვერთ-ხედ. სწორედ მისი ტოტიდან ისახება შემოქმედებითი ძალაუფლების კურთხი. ორი გალაქტიკური ბორბლის ბრუნვისა და ფარ-ფატის ძეწნულ ენერგიაში შეიკავებს მსგავსების ძალას და ბორბალოს მთის წვერის საწიერზე აღსდგება ახალი ერისა და ეპოქის სამეუფეო და სამეფო კვერთხად ადამის ხელში. აქედან აითვლება ახალი სამეფოს დრო გონ-იონითი.

ღმერთის  ნების მჟღავნებით გონიონითებს მეფეში და მეფე ანგონებს ერში, ერი გებაგონითდება და ეგზევება ერებში, ენებსა და ტომებში, ყოველ თესლებში ცეკვით იღვიძებს განახლებული სიცოცხლისათვის.

სიცოცხლის დაუსრულებელ წრეთაბრუნვაში, დროებათა აღტაცება ქაოსს ჰარმონიულად განაწყობს სრულყოფილი გონით, სიყვარულითა და სხივთა ფენით.

სასოებით სწორი მამისა და დედაბუნების ტაბუმჭვრეტი მეფე, მოგვი და წინასწარმეტყველი, ერის მამასახლისი, მხედართმთავარი და მომავლის არქიტექტორი, სულიწმინდის სულით აღვსილი, ნებას მიიღებს პანტაკრატორულს - დაბაგოს: მოვედი! ნუ ეძებთ მეფეს კაცთაგან რჩეულს, მოგვრილს გვარით. აღმოაჩინეთ ადამის რანგით ადამის ერში და მამის ნებით.

ათენდა, ათ-ენით, ათინათებითაა ათ-ან-გენობა ათინათინებული ცოდნით.

მი-სითია მეს-იითია მეს-რწყვა, შემოსვითაა მთარგველი და მმოსებელი მეფე ადამი, შთამომავალითნია ძენი მისნი აქა-ველითში, ქართა-ველითში, ქართ-ველურითში - მერწყულითში.

ორმოეთში ჩაღვრილ წყაროს, დაფარულში მრუებელს - ჭარწყული ჰქვია, დასაბამისაა ჭა და მითით-ერებს.

ჭა-მე-ფენითაა მეფედ-მეფე და უფალთ-უფალი კურთხით.

აღსარებითაა ადამი იუდეველი, ვინაიდან აღსარებაა იუდა და თარგმანებით აღსარების დამნიშვნელია.

ვენახისეულია მისი გზა და ვითარცა სარზე აღუსარებელი ვაზი - გველივით მიწაზე განრთხმული, რომლის ნაყოფს ჭიაღუა და მწერნი იგულვებენ გემოგებით, ასევეა კაცნი ადამის მოდგმისანი, აღსარების გარეშე მავალნი, ფეხზე ვერ წამომდგარნი, ზურგ-გაუმართავნი და მომავლის ვერ მჭვრეტნი.

ადამის კვერთხი აღმსარებლობის ნიშანია. აღმსარებლობას იუდა ჰქვია, იუდეველთა მეფეს კი - ადამი.

ადამი ედემის გზის მცნობელია და სამოთხის სიბრძნის მატარებელი, მიდის და მიჰყვებიან იუდეველები კამბეჩოვანის ბუდხის დროშით ახალ დროში, ვედ-რებად დროში. ადამის

კურთხი დროშის ტარია, ადამი - ტიკის დროშაა, ლემია მისი სახელი და სოფელ ი-ლემშია აღმართული.

აღმაა-რთული, აღმ-ართული, აღ-მართული, აღ-მ-ართული, აღმართ-ული, აღ-მართ-ული, აქ კურთხის ძალაა ჩამოღმართული, ჩამო-ღმართული, ჩ-ამოღმართული.

ადამის ეგვიპტური სახელია თოთი, თ-ოთი, თ-ათითაა თოთი, თ-ათით გონიოთია, მართი ქმედებით გონიონითი.