III

10 მდოგჳის მარცვალი, ყველაზე ძირმწარე მარცვალთა შორის, ძირმწარეზე ემყობა ყველაფერი. ამ შემთხვევებში საუბარი მაქვს ეპიდემიის წამალზე და მდოგჳის სამკურნალოდ გამოყენებაზე (გადაეცით მთელ მსოფლიოს).

„და იყო, ვიდრე-იგი ეტყოდა-ღა ერსა მას, აჰა ესერა დედა მისი და ძმანი მისნი დგეს გარე და ეძიებდეს მას სიტყუად. მაშინ ჰრქუა ვინმე მას: აჰა დედა შენი და ძმანი შენნი დგანან გარეშე და უნებს რამე სიტყვად შენდა.

ხოლო იესო მიუგო მეტყუელსა და ჰრქუა: ვინ არს დედა ჩემი, ანუ ვინ არიან ძმანი ჩემნი? და მიყო ჴელი მისი მოწაფეთა მიმართ თჳსთა და თქუა: აჰა დედა ჩემი და ძმანი ჩემნი! რამეთუ რომელმან ყოს ნება მამისა ჩემისა ზეცათასა, იგი არს ძმა და დაჲ და დედა ჩემი”. (მათე 12 თავი, 46-50)

კარგად ჩაწვდით ზემოთ აღწერილს! სამყაროს მართლმადიდებელთა მეფე რა პასუხს აძლევს შემკითხველებს, განსაზღვრეთ და დააკვირდით. ამ ეპიდემიური დროის საქციელებს დააკვირდით, ყველა ერთიანად თავის გადარჩენაზე ფიქრობს, ოღონდ ცუდი ტაბუს პაროლით: „სხვისი ჭირი ღობეს ჩხირი“.

გაერთიანდით, ვბრძანებ უფალი იესოს სახელით! ერთიანმა საქართველომ მაგალითით ჰყოს ნიშთასასწაულებრივი ჭვრეტა მთელი მსოფლიოსათვის.

„მას დღესა შინა გამოვიდა იესო სახლისა მისგსან და დაჯდა იგი ზღჳს კიდესა. და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვადმდე მისა ნავად და დაჯდომად. და ყოველი იგი ერი ზღჳს კიდესა დგა. და ეტყოდა მათ მრავალსა იგავით და ჰრქუა: ესერა გამოვიდა მთესვარი თესვად. და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა; და მოვიდეს მფრინველნი ცისანი და შეჭამეს იგი.

და სხუა დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწა ფრიად; და მეყვსეულად აღმოსცენდა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისა. მზე რა აღმოჴდა, დასცხრა, და რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა. და სხუა იგი დავარდა ეკალთა შორის, და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.“

იგავში მოცემულია კოდი იმ პროცესისა, როდესაც ბუნება ბადებს სინთეზურ სიცოცხლეს. წერილის მიხედვით ეს პროცესი „და გამოვიდა მთესვარი თესვად“ მოქმედების მიხედვით საშემოდგომო თესვასთანა გვაქვს კავშირი. ზამთარ გამოსავლელი დროა აქ. ყოველი სიცოცხლის უჯრედი თესლთან არის შედარებული, ბაქტერიაც სიცოცხლის მცირე გამოვლინება, თავის ვირუსებს შეიცავს, ანუ მიკრო სამყაროს უმარტივეს თესლს, ასე არის მითითებული (და არ არის ნათქვამი ტაბუ იგავში - რა ითესება).

„ამოვიდა ეკალი და შეამთო.“ აქ გამჟღავნებულია ერთი მცენარე, რომელიც „ეკალად“ მოიხსენიება ქართულ სამზარეულოში. ეს საოცარი „კერძი“ დინამიურ იმუნიტეტს შესძენს სხეულს, რომელიცა შეიცავს ეთერულ ეკალის ძალას, რომელიც ავსებს იონური გარსაცმის ფარით ჩვენს გენეტიკას.

იგავური მითითებების შემდგომ, უფალი ციფრულ კოდს გვთავაზობს იგავური ამოცანის ამოსახსნელად.

„და რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა: რომელიმე ასსა (=რ), რომელიმე სამეოცსა (=ჲ), რომელიმე ოც და (=კ) ათსა (=ი). რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!“

დავწეროთ კოდი: 100 რ + 60 ჲ + 20კ + 10ი = 190 რჲკი

მოდი ვნახოთ რა არის რჲკი.

რჲკი - სამღერელი ჯოხია. ერთი მუჭა გახსენით ენის მცოდნე ქურუმებმა. კოდი საიდუმლოა, მიხვდებიან მხოლოდ განდობილები.

„და მოუჴდეს მოწაფენი და ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს იგავით ეტყჳ მათ? ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ სასუფეველისა ცათაჲსაჲ, ხოლო მათდა არა მიცემულ არს. რამეთუ რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა-იგი აქუს, მო-ვე-ეღოს მას. ამისთჳს იგავით ვეტყჳ მათ, რამეთუ ხედვენ და არა ხედვენ, ესმის და არა ესმის, არცა გულისჴმა-ყვიან. და აღესრულების მათ ზედა წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ესაიაჲსი: სმენით გესმოდის და არა გულისჴმა-ჰყოთ, ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ. რამეთუ განზრქნა გული ერისაჲ ამის, და ყურთა მძიმედ ისმინეს, და თუალნი მათნი დაიწუხნეს, ნუუკუე იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ და გულითა გულისჴმა-ყონ და მოიქცენ, და მე განვკურნე იგინი. ხოლო თუალნი თქუენნი ნეტარ არიან, რამეთუ ხედვენ, და ყურნი თქუენნი, რამეთუ ესმის.

ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მართალთა გული-უთქუმიდა ხილვად, რომელსა თქუენ ხედავთ, და არა იხილეს, და სმენად, რომელი თქუენ გესმის, და არა ესმა. ხოლო თქუენ ისმინეთ იგავი ესე მთესვარისაჲ. ყოველსა რომელსა ესმეს სიტყუაჲ სასუფეველისაჲ და არა გულისჴმა-ყოს, მოვიდის უკეთური იგი და მისტაცის დათესული იგი გულისაგან მისისა: ესე არს, რომელი-იგი გზასა ზედა დაეთესა. ხოლო რომელი-იგი კლდოვანსა ზედა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის და მეყსეულად სიხარულით მიიღის იგი.

ხოლო ძირი არა აქუნ გულსა თჳსსა, არამედ საწუთო არნ. და რაჟამს არნ ჭირი ანუ დევნაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰბრკოლდის იგი. ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შორის დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის, და ზრუნვამან ამის სოფლისამან და საცთურმან სიმდიდრისამან შეაშთვის სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის. ხოლო რომელი-იგი ქუეყანასა კეთილსა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმისა და გულისჴმა-ყო, რომელმან გამოიღო ნაყოფი და ყო რომელმანმე ასე, რომელმანმე სამეოცი და რომელმანმე ოც და ათი.

სხუაჲ იგავი დაუდგა მათ და ჰრქუა: ემსგავსა სასუფეველი ღმრთისაჲ კაცსა, რომელმან დასთესა თესლი კეთილი აგარაკსა თჳსსა. და ვითარცა დაიძინეს კაცთა მათ, მოვიდა მტერი მისი და დასთესა ღუარძლი შორის იფქლსა მას და წარვიდა. და ოდეს აღმოსცენდა ჯეჯლი იგი და ნაყოფი გამოიღო, მაშინ

გამოჩნდა ღუარძლი იგი. მოვიდეს მონანი იგი და უთხრეს სახლისა უფალსა მას და ჰრქუეს: უფალო, ანუ არა თესლი კეთილი დასთესეა გარაკსა შენსა? ვინაჲ აღმოსცენდა ღუარძლი?

ხოლო მან ჰრქუა: მტერმან კაცმან ყო იგი. ხოლო მონათა მათ ჰრქუეს მას: გნებავსა, რაჲთა მივიდეთ და გამოვარჩიოთ იგი? ხოლო მან ჰრქუა მათ: არა, ნუუკუე შეკრებასა ღუარძლისასა აღმოჰფხურათ იფქლიცა. აცადეთ იგი თანა-აღორძინებად ურთიერთას, ვიდრე ჟამადმდე მკისა, და ჟამსა მკისასა უბრძანო მომკალთა მათ: შეკრიბეთ პირველად ღუარძლი იგი და შეკართ ძნეულად, რაჲთა დაიწუას იგი, ხოლო იფქლი იგი შეკრიბეთ საუნჯესა ჩემსა.

სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი მოიღო კაცმან და დასთესა თჳსსა მტილსა.“ (მათე თ. 13, 10-31)

გაგრძელებას შემოგთავაზებთ...