ვუ ჩემდა, დედაო! ვითარცა ვინ მშევ მე? მამაკაცი დასჯილი და განმკითხველი ყოველსა ქუეყანასა. არ თანა-მედვა, არცა მეთანამდებებოდა არა ვინ, ძალი ჩემი მოაკლდა მწყევართა ჩემთა შორის.

უფალო, მომისენე მე და მომხედე მე, და უბრალო-მყავ მე მდევართა ჩემთაგან. ნუ სულგრძელებისა შენისადმი დამმარხავ მე. ცან, ვითარ მოვიღე შენ ძლით ყუედრება.

უგულებელსმყოფელთაგან სიტყვათა შენთასა, მოასრულეს იგინი და იყავნ სიტყუაშენი ჩემდა ნუგეშინის-საცემელ და სიხარულ გულისა ჩემისა, რამეთუ ზედწოდებულ არს სახელი შენი ჩემ ზედა, უფალო, ყოვლისა მპყრობელო.

არა დავჯდე შესაკრებელსა შორის მათ თანა, იმღერიედ რა, არამედ ვიშიშვოდე პირისაგან ელისა შენისა.

მარტოვებით ვჯდე, რამეთუ სიმწარითა აღვივსე.

რასათს შემაწუხებელნი ჩემნი მძლევენ? წყლულება ჩემი მტკიცე არს. ვინა განვიკურნო? ვინ არს განმკურნებელი ჩემი შენს გარდა? ერს გზაზე მავალს, ვის აქუს უფლება ფეხზე დამადგინოს?

ქალაქი, რომელშიც გავიზარდე, ქმნილ იქმნა ჩემდა, ვითარცა წყალი ცრუ - არმქონებელი რწმენისა.

ჩემს სამშობლოში ქალაქნი და სოფელნი, დაბანი თუ აგარაკნი ქმნილ იქმნა ჩემდა, ვითცა ცეცლ ნაგევისა. დამცინავი მზერა აღანთეს ყოველთაგან - არმქონებელთა რწმენისა.

ამისთს ამათ იტყს უფალი: უკუეთუ მოაქციო, და კუალად-გაგო შენ, ვითარცა პირი ჩემი იყო, და მოაქციო მათ შენდა, და შენ არა მათდამი?

და მიგცე შენ ერსა ამას, ვითარცა ზღუდე რვალისა მაგარი და გბრძოდიან შენ და ვერ უძლებდენ შენდამი მით, რამეთუ შენ თანა ვარ ცხოვნებად შენდა, - თქუა უფალმან.

და განრინებად  შენდა ელისაგან სიყმილთასა, - იტყს უფალი  - ღმერთი ისრალისა.

განათდა! აღდგა სიტყუა უფლისა! ძრწოდდეთ დედამიწის მკვიდრნო! მომობილი არს სასჯელი, ცოდვილთა თავზე განაჩენი შთამოწურვა. ვერავინ გიხსნათ, დაეცით გოდებად.

ერო ჩემო! განეშვით ცოდვასა, ბაბილონის რწნილი მეძავისასა და ნუ ილტვით მისკენ და ნუ ენდობით სატყუარსა მათსა, რომელნი მარჯუენათი ტკბილეულსა შეგაწვდიან, ხოლო მარცხენა სავსეა შხამითა. გამოფხიზლდით! განიღვიძენით! ჩარაზეთ მათ მიმართ ყოველმან კარები და ნუ გიხარით, ყე, თქუენთა შვილთა გამგზავრება აშეშებული გველის ქვეყანაში, ოკეანის გადაღმა.

სასტიკი სასჯელი მოვალს ყოველგნით მეძავი ბაბილონის გასანადგურებლად, ნუ ეზიარებით ცოდვებსა მისას.

ყველა შვილი ქრისტესი - ქ რ ი ს ტ ე ს თ ა ნ !

მრისხანებით აღანთო სასჯელი უზენაესმან უფალმან, რამეთუ ამას იტყს უფალი ძეთათს და ასულთა, ქმნილთა ადგილსა ამას შინა და დედათა მათთათს მლმობელთა მათთა და და მამათა მათთათს მშობელთა მათთა, ქუეყანასა ამას შინა.

ქვეყანაში, რომელში დაიმკვიდრებს ცოდვანი აშეშებული გუელისა, სისაძაგლენი მეძავი ბაბილონისა და არა გაეშვებით მათ, სიკუდილისა მიერ - ვითარცა ვიტყ, მოკუდენ. არა იტყებნენ და არა დაიფლნენ. სამაგალითოდ პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა იყვნენ, და მავილისა მიერ დაეცნენ და სიყმილისა მიერ მოესრულენ. და იყუნენ მძორნი მათნი საჭმელ მფრინველთა ცისათა და მეცთა ქუეყანისათა.

ამას იტყს უფალი: ნუ შეხუალ მწყობრობასა მათსა და ნუ ეგლოვ მათ, რამეთუ განვაკიდვე მშდობა ჩემი ერისა ამისაგან, - იტყს უფალი, - და წყალობა ჩემი და შეწყნარებანი ჩემნი.

და მოკუდენ დიდნი და მცირენი ქუეყანასა ამას შინა. არა დაეფლნენ, არცა ატყუებდენ მათ, არცა რათურთით ქმნან არარა და არა აღიპარსნენ და არცა იტირნენ. და არცა განტყდეს პური გლოვასა შინა მათთასა ნუგეშინის-საცემელად მკუდარსა ზედა.

არა ასუან მას სასუმელი ნუგეშინის-საცემელად მამასა მისსა ზედა და დედასა მისსა ზედა.

სახიდ ანკანაკობისა მათისა, ანუ ზედიზედ ნადიმსა მათსა სამთვრალოდ არა შეხდე ოდესცა თანადაჯდომად მათ თანა, ჭამად და სუმად მით, - რამეთუ ამას იტყს უფალი ძალთა ღმერთი ისრალისა, - აჰა, მე დავარღუევ ადგილისა ამისგან წინაშე თუალთა თქუენთა დღესა შინა თქუენთა მასა სიხარულისასა და

მასა შუებისასა და მასა სიძისასა და მასა სძლისასა.

და იყოს, ოდეს მიუთხრნე ერსა ამას ყოველნი ესე სიტყუანი, და თქუან შენდამო: რასათს თქუნა უფალმან ჩუენ ზედა ყოველნი ესე ძრნი? რა არს სიცრუენი ჩუენი, და რა ცოდვა ჩუენი, რომელი ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა?

და ჰრქუა მათ: მის წილ, რომელ დამიტევეს მამათა თქუენთა, -

იტყს უფალი, - და ვიდოდეს უკანა ღმერთთა უცხოთასა და ჰმსახურეს მათ და თაყუანის-სცეს მათ, და მე დამიტევეს და სჯული ჩემი არა დაიმარხეს.

და თქუენცა იუკეთურეთვე უფროს მამათა თქუენთასა და აჰა, თქუენ ხუალთ კაცადნი უკანა სათნოთა გულისა თქუენისადა არსმენად ჩემდა.

და განგთხინე თქუენ ქუეყანისა ამისგან ქუეყნად მიმართ, რომელი არა იცით თქუენდა მამათა თქუენთა, და ჰმსახუროთ მუნ ღმერთთა გამოგონილთა უცხოთა დღე და ღამე, რომელთა არა მოგცენ თქუენ წყალობა, ამისთს აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყს უფალი, - და არა თქუან მერმე: ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაილისანი ქუეყანით ეგპტით, არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაილისანი ქუეყანისაგან ჩრდილოსა და ყოველთაგან სოფლებთა, სადა

განიადნეს მუნ. და კუალად ვაგნე იგინი ქუეყანასა მათსა, რომელი მივეც მამათა მათთა.

ხოლო სრულიად კავკასიას ვეტყ: აჰა, მივავლენ მრავალთა მონადირეთა და მოინადირნენ იგინი. და ამათსა შემდგომად მივავლენ მრავალთა მთხევლართა, - იტყს უფალი, - და მოითხევლნენ იგინი ზედა კერძო ყოვლისა მთისა და ზედა კერძო ყოვლისა ბორცსა და ურელებისაგან კლდეთასა, რამეთუ თუალნი ჩემნი ყოველთა ზედა  გზათა მათთა და არ დაიფარნენ უსამართლოებანი მათნი წინაშე თუალთა ჩემთა.

და ნაცვალ-ვაგო მრჩობლეულად სიცრუეთა მათთა და სიცრუეთა მათთა და ცოდვათა მათთა მათ წილ, რომელ შეაგინეს ქუეყანა ჩემი, მძორებისა მიერ საძაგელებათა მათთასა და უსჯულოებათა მათთა მიერ, რომელთა შესცოდეს სამკდრებელსა ჩემსა.

ბედნიერი არს ყველა ის ტომი კავკასიონისა, რომელთა არ სცოდეს და არ შეაგინეს ქუეყანა ჩემი.

უფალო, ძალო ჩემო და შემწეო ჩემო და მისალტოლველო ჩემო დღეთა შინა ძრთა ჩემთასა შენდამი, წარმართნი მოვიდენ დასასრულით ქუეყანისათ და თქუან, ვითარმედ: ნაცილად მოიგნეს მამათა ჩუენთა კერპნი და არა არს სარგებელი მათ თანა.

უკუეთუ ყუნეს კაცმან თავისათსისად ღმერთნი, და იგინი არ არიან ღმერთ. აჰა, მე განუცხადო მათ ჟამსა ამას შინა ელი ჩემი, და ვაცნობო მათ ძალი ჩემი, და ცნან, ვითარმედ სახელი ჩემი უ ფ ა ლ !

რისვა დავწანი მათრაად,

ტარი შევაბი მოსწრაფე,

ყველა, ვინც ჩემს კვალს გაჰყვებით,

იყავით ჩემი მოწაფე.

თეთრი ცხენი სა-დავითა

დავით-არგე მე მიზანი,

ბევრი ხლართი დავით-მინე,

დავით-რგუნე ყველა ვნება,

ვიყავ სავსე სიყვარულით,

გზები ვფინე ნა-დავითა.

დავით-არგმანე მე სიტყუანი,

დავით-ვალე ვარსკულავითა,

დავით-ავისე ქრისტეს გზა,

დავით-ამარე სითბო ქარისა.

კენჭა-ბერი

გიორგი იონთა ჰიპერიონი