მცხე-თავს, მცხეთაში ცხე-ენით
ჭის-ნებით ჭენებით ცხენით,
ახალ ჭის ენით.
საქართველოში ახალი მზის ენერგია შემოდის, თვით მზე შეიმოსება ახალი ჯვრით, ცეცხლოვანი ჯვრით, ოთხ უძრავ ვარსკულავთა ენერგეტიკულ გზაჯვარედინზე. ესენი არიან ოთხი თანავარსკულავედის კაშკაშა ვარსკულავები: მერწყულის თანავარსკულავედის პანტაკრატორი - სადალმელექი, ლომის თანავარსკულავედის მაზარდონი - რეგული, ხარის თანავარსკულავედის გიორგიონი - ალდება-რანი და ღრიანკალის თანავარსკულავედის ფარერმიკონი - ანტარესი.
ჰელიოცენტრული იდეის გააზრებით მზის კვალის ათვლა დაიწყება პირველი ცის გეოცენტრიული სისტემით, მთვარის განახლებით მერწყულის თანავარსკულავედში. მთოვარე - ყამარი მისი ქართული კოდური სახელწოდებაა.
ამ წელიწადს ყამარი განახლდება მერწყულის მე-13 (იგ) გრადუსში, პარასკევს - ღამის მზის საათში, ანიმანის სახელწოდებით, ტოტემალური სახებით ნერბი კრავთან, დედა შვილთან.
წინამავალი და გაბრწყინებული იქნება ივერიის ღვთისმშობლის ხატი, ბერძუენითიდან ბერ-ძნურამდე ქართულით ლაზარიალაღითდება.
მზე მერწყულის მეათორმეტე გრადუსში ლასის ანუ თევზის ბუნების გრადუსში აითვლის ახალ-უხებითებას ტოტემალური სახებით - კალმახი პირში, გელათის ოქროს პინაკით, აღმავალი თევზით და დაღმავალი ხმალა თევზით. სულკალმახის მისტერია ჩაირთვება ციდან და საქართველო დაიწყებს დიდ გონ-იონის ამირანიადას. ოქროსთმიანი დალი დედა-ღვთისმშობელთან წარდგება წინ-გნებით ნებროთისათი.
ხმალა-თევზი - ქრისტეს სიტყვის მისითებით განფენა მთელ დედამიწაზე: “და პირისა მისისაგან გამოვიდოდა მახ
ლი ორპირი აღლესული.’’ /გამოცხ., 1-16/
მზე ლასის გრადუსშია, მერწყულის მეთორმეტე გრადუსში. მსოფლიო ოკეანედან ამოსული ნათელია მისი სულიერი პიეტიკური გააზრება. წყლის სტიქიიდან ამომავალი მზე, ნაკუალებით წყალში ათინათებით და თინ-ათი-ნებით, არწივის თავიანი მახ
ლით ორპირ აღლესულით.
“და პირი მისი, ვითარცა მზე, ბრწყინავს ძალითა თ
სითა.’’ /გამოცხ., 1-16/
(ხმა + ალი ) = ხმალს = ცეცხლოვან ენას, რომელსაც შეესატყვისება მხედრული - მოგვური დამწერლობა, ქართული ენა ლაზარესი -
ლა-ზარულით.
მზე პრიზმაში შვიდფრად განსხივოსნდება და ცისარტყელას ფერებით შემოსავს საქართველოს, მოგვი გუშაგი, ცხრა ცოდნის, ცხრად კვეთილის, ცხრუკვეთის სოფლად წოდებულის, ცხენის წყაროს ბანზე აანთებს შვიდ სანთელს და მწყემსი წარდგება ლოცვით; ხოლო მოგვები შვიდი საიდუმლოს სიმდიდრეს საგანძურისას შესწირავს და პეტრეს მრავალძალობა ქრისტეს ძალისას გადაბარდება; ხოლო ძალა მრავალძალისაში განზავდეს და გაზიარდეს შვიდ ოქროს სასანთლეს შორის.
“და მივიქეც მუნ, სმენად
მისა მის, რომელი მეტყოდა მე; და ვითარცა მივიქეც, ვიხილენ შ
დნი სასანთლენი ოქრო
სანი, და შორის შ
დთა მათ სასანთლეთა მჰსგავსი ძისა კაცისა, შემოსილი ზეწრითა და ერტყა ძუძუთა თანა მისთა სარტყელი ოქრო
სა.
და თავი და თმანი მისნი სპეტაკ, ვითარცა მატყლი სპეტაკი, და ვითარცა თოვლი; და თუალნი მისნი, ვითარცა ალი ცეცხლისა; და ფერ
ნი მისნი მსგავს იყუნეს რვალსა გუნდრუკსა, ვითარცა ცეცხლსა შინა გამოხურვებულსა, და
მა მისი, ვითარცა ხმა წყალთა მრავალთა.’’ /გამოცხ., 1, 12-15/
წყლიდან გამოღებული ხმა, წყალობით მოსილი ხმაა. გწყალობდეს საქართველოს ღმერთი!
თარგი ახალი მოსვისა, თარგამოსის ერის, შვიდ-ვარსკვლავიან ქრონომეტრში ანის ათვლით გამოდის ბანზე ანბანით, განდობილთა ანის დონით გან-ან-დონ.
“და მარჯუ
ნასა
ელსა მისსა აქუნდეს ვარსკულავნი შ
დნი; და პირისა მისისაგან გამოვიდოდა მახ
ლი ორპირი აღლესული, და პირი მისი, ვითარცა მზე, ბრწყინავს ძალითა თ
სითა.
და რაჟამს ვიხილე იგი, დავარდი ფერ
თა თანა მისთა, (ფეხები - თევზის ზოდიაქოს ეკუთვნის ტერფები (ჩემეული)) ვითარცა მკუდარი (მკუდარი - საქმის კუდის-რიკში მიმყვანი, ბოლოში გამყვანი ანუ მე-12 ზოდიაქოში - თევზებში აღმსახველი). და დაჰსდუა მარჯუ
ნა მისი ჩემ ზედა, მრქუა: ნუ გეშინინ; მე ვარ პირველი და უკანასკნელი (სვეტიცხოველში ზოდიაქალურ მატრიცაზე, ქრისტე პირველსა და უკანასკნელ ზოდიაქოს შორისაა გამოსახული). /გამოცხ., 1, 16-17/
ცხენის წელიწადის პირველი დღე 31 იანვარია, ხოლო გველის წელიწადის უკანასკნელი დღე - გველთა 30 იანვარი, ძუელი იგი თორმეტი ჭა დაირწყავს და განიღებს ძუ ელიათითით ქართული წარმართობის კოლო-სალ-ურს, კოლხეთის მატრიცალურ ცოდნას და იბერიული მრწამსობრიობის კანონთა ზეობას, სიონის კურთხევას და ამარანტად დაბადებული კავკასიონის საფუძველს - იესო ქრისტეს. მისი ბაღია კავკასიონი, სამაროვანი დამწერლობით - სამშობლო ჩუენი.
სამყაროს ცოდნა სამებით, ოთხივკუთხით სამოთხეში დასცხრა ცხრათვალა მზით ჩუენთან და აღდგება ცხენის წყაროთი ცხრუკვეთებით ჩუენში.
“მადლითა მით ღმრთისათა მოცემულითა ჩემდა, ვითარცა ბრძენმან ხუროთ-მოძღუარმან, საფუძველი დავჰსდევ, ხოლო სხუა იგი აშენებდინ; ხოლო კაცად-კაცადი ეკრძალენ, ვითარ ძი აშენებდეს, რამეთუ საფუძველი სხუა
ვერვის
ელეწიფების დადებად გარეშე მისსა, რომელი იგი დადებულ-არს, რომელ-არს
ი ე ს ო ქ რ ი ს ტ ე.’’ /კორინთ., 3, 10-11/