ნოემ ჰშუა ქამი; ქამმა ჰშუა ხუს, ხოლო ხუს ჰშუა ნებაროთ.

არს დღე მზისა კვირბისა და საკრველი აღდგომისა - უფლისა იესო ქრისტე ნაზარეველისა, დღე იგი კრა, ხოლო ბუნებითა საქციელ სრულითა, თვეთთაბანში არს დღე-კირისა მსგავს-თვე, ზოდიაქალურად ლომისა.

ლომი არს ნადირთა მეფე მითებრივად მითითებით-ში. მისა პირველ დღესა მზისასა დაბრძანებითში, ზოდი-აქებულით ეწოდება “ლომის დაბრუნება ბუ-ნაგში’’, იგივე მეფის დაბრუნება სახლში - ასე იუწყება წერილი მოგვთა.

ეს საიდუმლო ნოეს შვილთა-შვილს - ნებაროთს ავალია ნებით და ბარებით. სიშიშვლეს მიცემული ნოე, ღმრთის წინაშე ქამმა იხილა. ეს დრო აითვლება ასტრონომიული ნადირით და ერთ გასაღებს მოგცემთ, ცოტა მოგვებს რომ დავეწიოთ, ძველ-ყოფას.

მთელი კაცობრიობა ნადირივით რომ იქცევა, ეს იმის ნიშანია, რომ დედამიწა დიდ ნაბიჯს გადის. მაგრამ დედამიწაზეა ერთი წერტილი, რომლის პერპენდიკულარული არის ნადირი. ეს წერტილი განსაკუთრებული ადგილია და ამ ადგილმა ჩაიხუტა რჯულის კიდობანი (გაიხსენეთ, რომ რჯულის კიდობანი ჯერ კაცის ფეხებით გადაადგილდება, მერე ხარის ფეხებით (ხარი კი - ლაზარეთი სახარებასთან დააკავშირეთ).

იერ-სალმა კაცმა კლდეში - სალში გამოკვეთა რუებად დაკვალიანებული ცოდნის ქალაქი მეფეთა - ლემი.

იერ + რუ + სალი + ლემი = იერუსალემს.

მისი სახელებია: ა) ირუსალმ; ბ) იერუსალმი; გ) იებუსი და დ) იებოსელი ანუ წმინდა ბოსელი: ე) ლემი.

სამკავ-ეულებრივია სამყარო - სამშობლო ჩემი სამებით სვლისა.

ნადირს გადის ნადირთ მეფე ლომი - ამამხედრებელი წმინდა მამობისა, სამეუფეო სამყარო მურვალედ დუმს, ელოდება გადაწყვეტილებას ღმრთისასა. არარაობაა სამყაროში შეუმეცნებელი.

ნოე - ეონია დროისა ბერ-ძუ-ენითით, წაიკითხება ბერ-ძნითით. რჩეულებრივია სიმართლე - მას სამყაროს ჭეშმარიტება ეფუძნება. აქა-ველითია ძველ-ძუ-ელითი. ჭით არე-მარება. იყავნ ქართ-ველურითით, ქართა-ველით და ქართ-ულევითით ქართ-ველი.

ნოე და ქამი, უცნაური ბმა მამა-შვილ-ურითი და ურიდი, გენ-სახითი და ამომწურავ-გაგებითი. უდიადესი პაროლით მზე. ცეცხლო-ვან-ური სხივთმოფენითა ვარ ქალაქ ვანზე და ხატაელთა ფუძე-მდუმარებაზე. ვტირე, ვტირ და ტიტანური ცრემლებითა ვარ აღსავსე, შვილო ჩემო - ქამო, შემომხედე! მე ვარ და ვარებ, ამითითადმო ვარ-ვარებ. ხარით მიმყავხარ და სახარებით გაგატარებ, ვილოცები და წარსულ დღეთა ამომაჩემებელით ვხარხარებ.

არ დაგავიწყდეთ მოგვებო, მოგვ-არების დრო მოგვ-ეპარა მოგვი-ანი-თით და მოგვა-სრულებინოს საქმენი სამ-მოგვო, რამეთუ დრო მოგვი-ვიდა, მოგვი-ვარ-ვარდა. მომეცემა ყურადღებით, გაიცემა სიყვარულით და ისმინება სიყვარულით-მოთმინებით. გამგებმა თქვას - მე ვარ ქართველი!

დაუკება-ლაგებითითა ვწონ ფართოებას შემეცნებისას და მიმიზიდია ერი დედანთან, სამყაროსავით ტკბილთან და იზიდასავით მშვენიერთან.

დაწნული გოდ-რებით სანამ მოსავლს ავიღებთ, მომტანი ჩაფიქრდეს, რა უნდა ედოს კალ-ათ-აში. ჭურჭლის მქონეთა განთავისუფლების ჟამი აენთო!!!

ხარებით გაინთავისუფლეთ თავი, და სახარებით იცოცხლეთ, მწვერვალი ვინაც დაიპყრო, მას ვეტრფოდეთ და შევ-ხარებდეთ, ერმა დაიწყოს თავისუფლების სრული შემეცნება, აღდგეს ნიჭ-გონ-სახიერობა, დავანდეს სიბრძნე, ცისკარით იწყოს სტუმრიანობა და ციური საწნახელები აღივსონ.

დიდი და ტკბილი შემოდგომითა ვარ ვარსკულავიერ ტატნობზე, ღიმილი ქროდეს, სითბო დატრიალდეს, სიტკბომ მოიცვას ერი.

ნოემ ჰშუა ქამი, მურვალება სიცოცხლის გამოვლენისა, ხოლო ქამმა ჰშუა ხუსი - შავთვალა მზისა, შავი მელნით დაწერილი წერილისა, ხუს-რულითა ვარ ხუ-ცურითით - შუა-მავლობითა ვარ ძლიერი შუ-ქითით, ბა-ხუსითა ვარ მე-ვენახე - იქ, სადაც მარად მხედავენ. მითადმო მჰრქუა უფალმა ღმერთმა ჩემმა:

ვინაც გნახოს - გადარჩეს!

თავის შეკავებითა ვარ დამაფიქრებელით, მართა გონმა დრო დიადი საწვრთნელად თქვენთან მოღიმილითადმდე.

მელია ვერ დამალავს ისარს ჩხერი-მელაზე, დამიზნებულს მე-ჩხერია და მითადმო მიმართულების კვალია ისრის თანავარსკულავედში დამიზნებული, ხოლო მელია წარიცავს მას.

ცაში გატყორცნილია ვედრებანი! გალობანი! ნატვრანი! თხოვნანი და აღსარებანი! მოიმარჯუენებს მალითით აღსრულე-ბითით და გულუხვობით.

ერმა ქართული ფესვებით დაიწყოს ხე სიცოცხლის შემეცნება სი-დონითა, არის ლამაზი, სრული და კეთილად სხივოსანი.

სი-დონ-იაა ფესვის მაღვიძებელი ძალა მიძინებული სიყვარულში, ამინამდვილდეს ამოსაკითხი, ამენ ამენით, ტაატითა და მზით.

არ დამიძინია მშვიდად ათასწლეულებია, მძინარე ლაზარეს ვყარაულობდი და ვდარაჯობდი მის სიმშდეს.

ოთხივე წესი ბუნებისა იცვალა თავით-ზე ჩემსა და დღეს გულწრფელით გბარდები მე შენ, ჩემო ლამაზო და ტკბილო ერო, ჩემო მრავალსადიადო ერო! განსაკუთრებული სიყვარულითა ვარ შენს მიმართ ღმერთისაგან შემოსილი.

ამ გასაუბრებით წერილში, ვლოცავ საძმოს ახალ წევრს - ალექსანდერე გიგიტაშვილს, კაცს, კაჭიჭის მეფეს,  მოსიყვარულეს თავისი ვენახისა. სამშობლოს დაუღალავ მშრომელს, მამას ღირსეულსა და თბილს.

განვაწესე და გავეცი ბრძანება!

უფასოდ და უსასყიდლოდ მიეცეს მას წამალი და მალამო სიცოცხლისა, ვაკურთხებ ჩემი მამა-პაპის ღმერთის სახელით.

აწ და მარადის და შეუბღალავი სინათლით, მამით, ძით და სული წმიდით!

ამინ-ამინთია

სანთელი სიცოცხლისა შენი.

კენჭა-ბერი

ლომმა დახოცილი გიენების სასაფლაო გადაირბინა

და თავის სტიქიას შუერთდა.