მზე-რა ნათლითი და რა-მზე-სითი

1.  გპტს შთავედ ნათელით, არა მშფოთუარე და არა მთვრალი, არამედ ელითა უფლისაითა დოდი, რათა მარაგითა მარანაისით აღვსილ მეყო ისრალი წმინდა პურითა და ღვინით. აღვავსე ერი ქართველი საფიქრალითა და საიდუმლოებათა ძღუენით.

და მეცა აღვივსენ ძღნითა, სამსახურებლად რთულთა საქმეთა, ჩემთან ჩემს ერში თავმიძღნით ყოველთა ქართველთა.

1. ესე დღე-მრთელი, ფიქრ-მრთელი და დღე-ნათლითი, სავსე და არა ნაკლულოვან უფლისაგან ჩემისა, შემოქმედისა და მამისა მართლისა. სიმართლენი წარდგომილთა ღვაწლითა ნოესი, იობისა და დანიელისა - ქრისტეს საფუძველის სამი ლოდია სიმართლისა, ურყევი დგა მამითა ჭეშმარიტითა.
   
   
2. ამა გზით ვვარე მე თავი ჩემი, და ფიქრი და საქმენი ვამსგავსე შემძლეობითა ჩემითა, რამეთუ უკიდეგანო არს და შეუცველ-შეუზღუდველი, თვით მზღუდი და შემცველი ყოველთასი. და გულითა ერთითა აღურაცხელ გულთა შემსიცოცხლებელი ცხოვრებით.
   
   
3. ცხრუკვეთით ცხრა ვკვეთე თვალით კლდეში კლდე-კარისათი მობილით. განკვირვებით ვედექ წინარე კლდის ტაძარს და მივხვდი რა იცით!? მელ-ოდა თმენით. იგავით მიველ ამათიანითით: ძმობა ვამრთელე, ბზარნი განვაქარწყლენ, შვილად მოვიხმე ძენი, მამად დავსახენ, ავს თავი განართვეს, მამებად წარდგნენ ღვაწლით ჯვართ-განმაახლებელნი.
   
   
4. სახელი ძისა ემზარი, რაც თარგმანებით ნიშნავს - ზარი განემზადა და განემზარდა, ირეკს დასასრულით დასაწყისს,
   ჯვარცმით აღდგომას, და ძმა მისი პაატა, რაც თარგმანებით ნიშნავს - პირველჭურჭელი ატმენაქობას ძღვნილი. ესე არს კაცი დარაჯა-დარაჯათა, ანუ ბერიკულად დარაჯათუხუცესი. მიიღწინ ჰასაკითა.
   
   
5. ვინაცა განხსნას ნათლითა იგავი მათი, შვილ მათდა იქმნენ, ახალკაცობით ახალდასაბამიერში, ხოლო რომელთა ენების ძედ მისვლა მათთან, გამძევდნენ მამითა და ძითა და სულითა მნათით სული წმინდით.
   
   
6. და წარდგა სოფლისა წინაშე ზარითა და მართლსიტყვიერობითა ემზარი, აღმოიკითხვიდა სიბრძნესა მეფეთასა და წიგნი იგავისა განხსნა, რომელსა ებრაულად ეწოდების მისლე.

წყაროსა ცხენისასა შეკრებილ ყო, სათემო და მამანი ცხრუკვეთისანი წარდგნენ უხუცესთა თანა და დედათა და შვილთა თანა. ასევე თვალვეთისანი და მათთან ერთად მკვიდრნი სკინდორისანი, ახალ დროშებითა და ბაირაღებით, სიხარულითა და სიმღერით, გალობითა და ფსალმუნებით წარდგნენ მლოცველ მამათა წინაშე.

1. მეომარნი სულითა და მართალნი კაცნი სოფელ სვერიდან და თავი მათი, წმინდა საშოს მისტერიის გამოქვაბულში მოგვთა ღამეს დაბადებული, წინა უძღოდეს მათ - ტანჯვა განძარცულთ და ღიმილით შემკობილთ. სახელი თავკაცისა გიორგი, ვარსკულავთ მკობით ტატნობის ჯვარის მმელი.
   
   
2. აღდგნენ მათთან ერთად სოფლები: გეზრული, მაქათებანი, გუნდაეთი, ნიგოზეთი, ტყემლოვანი, შროშა, მანდაეთი, ჩხირაული, მეჩხეთური. ხარობდნენ ცის-კარსა და ჩენასა ვარსკულავისასა, რომელი დაგვიდო ნიშნად უფალმა იესო ქრისტე ნაზ-არე-ველმა, და ვხედავ დიდსა სიხარულსა და ზარ-ზეიმსა და მრავალსა ხსნად და მარავალსა გებად მოუწია ჟამმან სიხარულისამან.

ამა სოფელთაგან დავიწყოთ და მივხვდეთ ზეს-წყობით წყობის საიდუმლოებას. ყველა სოფლის ჰერალდიკა აღსდგება და ყველა გვარის ტოტემალური ნიშანი გამოისახება, ყველა წყარო აღიწერება და განეწყობა გალატოზთა მიერ. ყველა წყაროზე დაიდგმება ქვის დაფები ლოცვებითა და შეგონებებით აღმოსერილი - სიტყვა ქვაში გაცოცხლდება. ყველა სოფელში აღდგება ქართული სიმღერა, ქართული საკრავები გააცისკროვნებენ სივრცეებს ცისას და ტყე-ველები აივსება ბავშვების ჟრიამულით.

აღიღებენ რა გუშაგნი უძველეს ბეჭედს სახსართასა, მყისვე გზანი საშოვარისანი განიხსნენ, ბარაქა - რაც არაბულად კურთხევას ნიშნავს, არაბეთი კი მწუხრია აწ მიწურვილი და ცისკრის მიჯნაზე მილეული, შემოვა ერში ნაბარაქალით. ქონება დაიბეღლებს საცავებში და ერი აღივსება მარაგთა საუნჯეებით.

მანამ სანამ ესენი ეწყვნენ აღსრულებად და ყოველნი კურთხევანი ძალისათი შეიმოსონ - ისმინეთ სიტყუა უფლისა, რომელი იყო გამოხსნა და გადარჩენა.

არაშეწყალებული ასული უკვე იშვა, არღარა შევსძინო მერმე შეწყალებად სახლი გონებისა მხილველი ღვთისა, არამედ წინააღდგომით წინაღუუდგე მათ. ხოლო სახლი აღსარებისა შევიწყნარე და ვისნნე იგინი მშლდითა, არცა მახლითა, არცა ბრძოლითა, არცა ცხენებითა, არცა მედრებითა.

იშვა ძეც, რომლის სახელი - არა ერი ჩემი, და არა ვარ ღმერთი თქუენი, რამეთუ არა ხართ თქუენ ერი ჩემი. და იყოსღა თუ რიცხ ძეთა ისრაილისათა, ვითარცა ქშა, რომელი არა აღიწყოს და არცა აღირაცხოს, ნეშტი ოდენ ცხონდეს. და იყოს ადგილსა მას, სადა-იგი ეწოდოს მათ ძე ღმრთისა ცხოველისა და შეკრბენ ძენი

იუდასნი და ძენი ისრაილისანი ერთად, და დაიდგინონ თავისა მათისა მთავარი ერთი, და აღმოვიდნენ ქუეყანისა მისგან, რამეთუ დიდ არს დღე იგი ცისკრის ვარსკულავისა, დღე იგი იეზრაელისა, თესლისა ღმრთისა. არქუთ ძმათა თქუენთა - ერი ჩემი და დასა თქუენსა - შემწყალებელი.

ესაჯენით დედასა თქუენსა, ესაჯენით, რამეთუ იგი არა ცოლი ჩემი, და მე არა ქმარი მისი. განაგდოს სიძვა პირისაგან მისისა და მრუშება მისი შორის ძუძუთაგან მისთა, განვაშიშულო იგი და დავადგინო, ვითარცა დღესა შობისა მისისასა, და დავდვა იგი, ვითარცა უდაბნო, და ვყო, ვითარცა ქუეყანა ურწყული, და მოვსპო იგი წყურილითა, ძენი მისნი არა შევიწყალნე, რამეთუ ძენი მრუშებისანი არიან.

რამეთუ სიძვით ისიძვა დედამან მისმან და სირცხლეულ-ყო, რომელმან შვნა იგინი, და იტყოდა: შეუდგე ტრფიალთა ჩემთა, რომელნი მომცემენ პურსა და წყალსა ჩემსა, მატყლსა და სამოსელსა ჩემსა, და ზეთსა, და სასმელსა.

ამისთს დავშნე გზანი შენნი ბრწამლითა და მოგზღუდნე ყორითა, და კვალნი შენნი არა იპოვნეს.

მისდევდნენ ტრფიალთა თსთა და ვერ ეწონეს მათ, ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს. და თქუა შევიქცე და მივიდე ქმრისა ჩემისა პირველისა, რამეთუ მაშინ უმჯობეს იყო ჩემდა, ვიდრე აწ.

ხოლო მან არა უწყოდა, თუმცა მე მივეც მას იფქლი და ღნო და ზეთი, და განუმრავლენ მას ვეცხლი და ოქრო, რომელი უქმნეს ბაალსა.

ამისთს მოვიქცე და მოუღო იფქლი ჩემი ჟამსა თსსა და განვსძარცვო მისგან მატყლი ჩემი და სელი ჩემი, რომლითა დაიფარვიდენ სირცხლთა თსსა. და აწ განვაცხადო სიცოფე მისი წინაშე  ტრფიალთა მისთა, და კაცმან ვერ განარინნეს ელთაგან ჩემთა.

მოუღო ყოველი სიხრული მისი, და დღესასწაული მისი, და

თთსთავნი მისნი, და შაბათობანი მისნი, და ყოველნი დღეკეთილობანი მისნი უგულებელს-ვყუნე, ვენანი მისნი და ლეღოვანნი მისნი, რომელთათს იტყოდა: მიზდი მრუშებისა ჩემისა არს ესე, რომელნი მომცეს მე ტრფიალთა ჩემთა, - ხოლო დავსხნა იგინი ორად და მოსჭამდნენ მას მეცნი უდაბნოსანი.

შურ-ვაგო დღეთა ბაალისთა, უზორვიდა და შეიმკობდა სამკაულთა თსითა და ვიდოდა ტრფიალთა თანა თსთა და მე დამივიწყა, - იტყვის უფალი, ამისთს განვაძო იგი და წარვდევნო უდაბნოსა და ვიტყოდე შორის გულისა მისისა.

ჯუარისა წინაშე, მწარეთა დაგებულთა ზედა ნათქვამი შემომავედრებელი - “მამაო აპატიენ, ვინაიდან არას უწყიან რასა სჩადიან’’, ჯუარისა განახლებისა ალაგსა ყურად ვიღო და ცეცხლი ჩემი შემჭამებელი, ცეცხლად განმწმენდელად ვუქციო. და მივცე მინაგები თსი, მასვე ადგილსა, ღელე ნაქორისა, რომელ არს ღელე განსასვენებელი ნათლისა, რამეთუ განსვენებისას დასცხრეს, რათა ძალისად აღდგეს, ესე არს ჭირთაგან შუებად მოსვლა.

სასოდ მოსაღებელად, ნიშნით ქვანათელასით, და იმღერდეს დღეთაებრ სიჭაბუკისა თსისა და დღეთაებრ გამოსლვისა ქვეყანით ეგპტით. და იყოს მას დღესა შინა, - იტყს უფალი, მხადოს მე მან ქმარი ჩემი და არღარა ხადოს მან ბალამის.

და მოიღოს სახელი ბალამის პირისა მისისაგან და არღარა

მოისენონ სახელები მათი.

და აღუთქვა მათ აღთქმა მათი მათ დღეთა შინა მეცთა თანა ველისათა, და მფრინველთა ცისათა და ქუეწარმავალთა ქუეყანისათა მშლდი დ ბრძოლა და მახლი შევმუსრო ქუეყანით. და დაგამკვიდრო შენ სასოებით და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა საუკუნოდ. და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა სიმართლით, და განკითხვით, და წყალობით, და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა სარწმუნოებით, და იცნა შენ უფალი.

და იყოს მას დღესა შინა, - იტყს უფალი, - ვისმინო მე ცისა - ან-ით. და ცამან ისმინოს ქუეყანისა - ბან-ით. და ქუეყანამან ისმინოს იფქლისა და ღნისა. და მათ ისმინონ იეზრაელისა, რომელ არს თესლი ნათესი უფლისა ღმრთისა.

და დავთესო იგი თავისა ჩემისა ქუეყანასა და შევიწყალო არა შეწყალებული იგი. და ვრქუა არა ერსა ჩემსა: ერი ჩემი ხარი შენ. და მან მრქუას: უფალი ღმერთი ჩემი ხარი შენ.

ამისა შემდგომად მოიქცენ ძენი ისრალისანი და იძიონ უფალი ღმერთი მათი და დავით, მეფე მათი, და შეიშინონ უფლისა მიერ და კეთილი მათი დღესა აღსასრულისა.