კლდე–კარით არის მიმართული ისრაჱლის ყურადღება და კარი ცისა შემოადგა მას.

ნუ კლდე ოხრებისა არსა ასული სიონისა?

რამეთუ იყოს, ვითარცა მფრინველისა აღფრინვებულისა, ბუდე-მოშლილი ასული მამის ერისა?

ხოლო ამის შემდგომად მეუფე ღმერთის ქალაქის გარეშე ქალაქთა უმრავლესთა განიზრახევდ: ყავთ საფარველი გოდებისა მათისა სამარადისოდ სამხრისა, შორის სიბნელედ ივლტიან.

განჰკრთეს, ნუ შესწუხნები, მსხემ გექნებიან შენ ლტოლვილნი მოაბისანი, ანუ ერი მამისა, წამება ცვალებულნი, როგორც წყალობა მამისა.

იყვნენ საფარველ თქვენდა პირისაგან მდევარისა. ანა მეფეაჲ გამოიძიებდეს საღმრთო სჯულით გზასა მეუფებისასა იესო ნაზარეველისასა, იუდეველთა მეფისა, გვირგვინსა მისსა ბრწყინვალესა და დედა ღვთისმშობლის წილხვედრ ქუეყანაში წარსდგეს დედუფალი. რამეთუ წარჴდა თანამბრძოლები შენი, დასდო ღმერთმა ნაცრად, მტვერ ქცეულად, ქარსა გასატანელად და მთავარი წარწყმდა, რომელი თრგუნვიდა ქუეყანასა ზედა.

და განემართოს წყალობით საყდარი და დაჯდეს მას ზედა ჭეშმარიტებისა თანა კარავსა შენა დავითისსა განმკითხველი და გამომეძიებელი მშჯავრსა და მოსწრაფე სიმართლესა ზედა.

გუესმა გინება მამის ერისა, მაგინებელი ფრიად.

ამპარტავნება მისი აღვიღე და გინება მისი ბორგა მისი, არა ესრეთ მისნობა შენი, არა ესრეთ, – ვალაალებს მამის ერი, – რამეთუ მამის არის ასულის თანა ყოველნი ვალაალებენ დამკჳდრებულთა სელეკისათა წურთასა, და არა ჰრცხუენეს. რაჲზე სწუხ სადედუფლოვ?! შთამნთქმელთა წარმართთა დათრგუნენით

ვენანი მისნი, უარყვეთ მევენაე მამისა და მარტოობის ნისლში შებურეთ ანა – რტო მამისა.

ორმეოცე წელთა გამოვლილო, ვითარცა მოსე ატარა ერი მამისა უდაბნოში, განთავისუფლდი ტყვეობისაგან და მიჰყევი სიხარულით ამაღლების გზას! – ამას ამბობს უფალი უფალთა.

რა ატირებს ანას! ითქუა ცაში, აღებულ იქმნეს შუებაჲ და სიხარული ვენაჴთაგან და ვენაჴთა შინა შენთა და ვსტირ უფალო, უსმინე გულსა ჩემსა და აღმოფხარ შურისძიებაჲ ჩემგან, აშენე მიზანი ჩემი შენ! – მარადიულად სადიდებელო ღმერთო ჩემო და მსხნელო ჩემო, არა იშუებდნენ და არ დაიწნიხონ ღვინო სამეფო საწნეხელთა შინა, რამეთუ დასცხრა ბრძანება. ნებითა შენითა დასცხრა ბრძანება შენი ნებითა -შენითა აღსდგეს, ბაგითა ჩემითა ბრძანე ბრძანებანი შენნი და გულითა გონიერითა მყვენ წარდგომილ წინაშე შენსა, უფალო უფლებათაო!

ამისათჳს მუცელი ჩემი წყალობასა შენსა ზედა, ვითარვა ქნარი ჴმისაჲ სცემდეს, და შინაგანნი ჩემნი, ვითარცა ზღუდე, რომელი განაახლე.

და ვარ შერცხჳნებული მე, რამეთუ დაშურა მამის ერი ბომონთა მისთა ზედა და შევიდეს ჴელითქმნულთა მისთა ზედა, რაჲთა ილოცოს და ვერ შეუძლონ განრინებად მისსა.

ესე სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან მამის ერსა ზედა, ოდეს იგი თქუა, და აწცა თქუა უფალმან მეტყუელმან:

სამთა წელთა შინა მოსასყიდლისათა უპატივო იქმნას დიდებაჲ მამის ერისა ყოველსა შინა სიმდიდრესა მრავალსა, და დატევებულ იქმნეს შემცირებული და არა პატივცემული.

აჰა, ესე მომიცემიეს სამი წელი განწმენდისანი, მსჯავრითა მართლითა სჯიდე, ანავ, ასულო ისრაჱლისაო, ხოლო განლევად სამისა წლისა თავზე - არღა გეწოდოს შენ ანა, არამედ ანნა დედოფლად განემზადე!

მტვირთელმა იტვირთოს სადიდებელთა საქმეთა, სამიზნე შენი.

კენჭა – ბერი

გიორგი იონთა ჰიპერიონი

შეაღმართდა. შოლტის მოქნევის ჟამი.