იცოდე, შენი შვილთაშვილები სცოდავენ, ქამჰაიას მეფეს გაბედვით უბედავენ, ყურ-ანთა მიყრუებას ყურ-ძენითის. გაფრთხილებით ვდებ წერილს.

არწივით დაგაწყებინებთ - შიში-შელი შეგაცანინეთ, ყე! ამოიდარეთ სასწრაფოთ, მე გეტყ თქვენ! აღსრულდა ესაიას წინარემეტყველება: უყურებდნენ და ვერა ხედავდნენო, უსმენდნენ და ვერ გებულობდნენო, არც ისმაელის ლოცვა შეიწიეს და მუხამედიც გამინაწყენეს!

გასაღებად სამი სიტყვა დაგიტოვე: ფერი - ღამე - ბერი, არასოდეს იცოდნენ რას ებმის მთვარე და მზე, როდესაც უბნობს ცის

ალახ-თ ფეიღამბერი. გემე ფიქრი წერილის ბორკილებიდან!

გარკვევით გარ-კვლევითდეს, აგარდეს და იცოცხლოს აგარიანელთა მოდგმამ, სამყარო ახალ მწუერალზე შეციმციმდა! ფეიღამბერთა მეფემ საფუძელი აკურთხა და ქებანით აღვსილია მთელი სამყარო. ცისარტყელა თვალს ახალისებს, დრო დაიჭიმა, დაე დედამიწაზე ესმოდეთ ფერთა ჟღერა და ჰიმნება, მოიზიდოს ყოველი ჩენილი დარი მზიანი და მთოვარით იავნანური.

ამ წერილის დაწერისას, მოვედე ფიქრით მთელ სამწყსოს

ქამ-რულზე შებმულს ქამ-დონითს, უდაბნო ცოცხლდეს, წარსული ითხროს, ყურ-ანით სმენა და ყურ-ძენით ხედვა აღორძინდეს.

ვიწყებ სულთა მობას ზენა არიდან, გამახსენებელი გადარჩენის ძუ-ელი ბუდე ახალი ძღუენით შეიმოსოს, მოსილმა მოსოს და მოსე მაყვლარიანით მოსევდდეს. მოვიდა! თქუენ ძღვნითეთ - მე ვიქმნ (განსვენებას)!

უდაბნოს ქარის ჩურჩულის სმენა, ამარანტების მთებში გასწავლე, ზღის ქშის მარე-ცვალებას ვარსკულავთა სხით-მიფენა მარცვალთა საზომად დაგიგე. გახსოვს აღზელა მათი და ჩქამებით ლოდად - ცხობა.

ქშხება ლოდად ვბადეთ და ქვის-ხედ ვაქვიშხეთეთ, ჩვენი მოლოდინი - მოლზე ოდად ვზარდეთ, გეტყ მენატრება ის დრო და გელი - ნატვრა აღმისრულე, გელი მთა-წმიდით, წმიდა მთით ქარებს ვუბრძანე გეზება, მარადიულად ეჭიროს შენი სიყვარული განმარტოებას და სამწყსოში ჩინებას.

მხოლოდ შენმა ვარსკულავმა იცის სად დაქრის ჩემი სული ფერით, ღამით და თენებად, ცის-კარი მზითდეს და მზე-კარ-დარდეს.

მახსოვს, როგორ ელოდებოდი დედის საშოში ცის კარს, როდესაც თენება მოისწრაფოდა დაბადებად, როდესაც დედაშენი განიცდიდა ყვავილივით ნაყოფის დაბადების აღმძვრელ წამს, დარაჯი და მასპინძელი ვიყავ მე.

სიცოცხლის ჭაში გშუა დედამან შენმან და საშოდან ჭის წყალობაში გაიარე შენ, უჭაბუკესო ჩემო.

შენთან ერთად გარე-ქეც-მე ნეხვის კარიბჭით კიდობანიდან წარღუნის შემდგომ.

მესამედ კი - ერთად შევხვდებით ცის კარს, სამ-კარ-ხმიანობით, კარს - ანით გაცილებულო სამრისაკენ. ქამი - კარის მის ამოღებას ნიშნავს უპირველესებით დედის საშოდან დაბადებულისას, მერმე კიდობანის კარის ნეხვის კარიბჭისას და მესამე დღეინდელი დღით ცის კარის მის ამოღებას კლდე-კარისათი.

შენ ქამ-არი დიდ ვაჭართა შეგაბი მე და ქანაანი განმარტე შენ.

ვაჭარი გამომსყიდველის სახელია და გაიმერმისე - იოსებიც იაკობის-ძე გამოსყიდულ იქმნა სიკვდილის ბორკილებიდან, დაეზიარა მოგზაურთა და ვაჭართა ბედი მისი.

და კულავ გამოსყიდულ იქმნა, საჭურისისა ფარაოსასა მატაკარანისასა მიერ, პეტეფრესაგან გამოსყიდული ეწოდა მას.

დღეს არის დღე ღამენათენები, როს იხსენ მეტყუელმან მწუხარებათაგან შენი გზა და ქუეყანისაგან, რომელი დაწყევა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.

მპყრობელი ქამჰაიასი

მამალი - ცხენით, სახელით კირაკირი