გამანადგურებელითა ვარ ბაბილონის მიმართ, მა
ვილი მომაკვდინებელი ავღმართე შენს თავზე, ცოდვათა და სისაძაგლეთა ბუდეო, მეძავო ბაბილონო, საბაოთის რისხვათა კაშხალი გადმოინთქა შენს თავზე. ვერ შემძლეღა ხარ ხსნად, წარწყმდი!
ლოდი, შენი მაქცევარი, ჩემი ხელით დავანთქე და
უძ
რ
ლობისაგან აღვძარ, ასე მიბრძანა საბაოთ უფალმან და ვქმენ, როგორც მიბრძანა უფალმან, უფალმა საბაოთმან.
ეს უკვე მოხდა, აღსრულდა კიდებულ ბანზე, ცათა საკიდველი შეგეხსნა შენ, მეძავო ბაბილონო და ასპიტივით დაენარცხე მას შემდეგ. ციური ძალით შემოსილი ასპიტთა განმატყავებელნი შეგისიე შენ, ახლა კი კუდი ჩაიდე პირში და თავი დაიგესლე. შენი გესლით მოკვდი და შენმა შხამმა შეგჭამოს, საძაგელებათა და სიბოროტეთა დედაო, მეძავო ბაბილონო.
ნაპერწკლის ქვას მივეც ნება აღენთოს და გასცეს ნაბერწყალი შენს დასაწველად ცეცხლითა დაუშრეტელითა. საბაოთ უფალმან წარმომგზავნა ამა საქმეთა საქმნელად და ვინ არს შემძლე აღუდგეს ნებას ზენაარის მბრძანებლისას?!
დაიწვი! დაიწვი, მეძავო ბაბილონო! ასგზის აგიზგიზდეს ცეცხლი, შენი შემწუელი! დაიწვი!
ჩემს ფარს ვაფარებ ყოველთა მართალთა და ტანჯულთა, გულმართალთა ზედა და მა
ვილმა ჩემმან განგგმიროს შენ მყის, როდესაც ზეციდან განაჩენი მოგესმება. ამინ!
ბოროტო მეძავო, ხრწნილო მეფეო ბაბილონისა, ისმინე, ამა დღისა შინათა ვიტყ
:
შემუსრა უფალმან უღელი ცოდვილთა, უღელი მთავართა, შთა
და ჯოჯოხეთად დიდება შენი და მრავალი შუებულება შენი ქუეშე შენსა დაგირეცონ დალპოლვა
და სავანე შენდა მატლი.
ხოლო შენ სთქუ გულსა შინა შენსა: ზეცად მიმართ აღვიდე,
ზედა
თ ვარსკულავთა ცისათასა დავდგა საყდარი ჩემი, დავჯდე მთასა ზედა მაღალსა, მთათა ზედა მაღალთა ჩრდილოთ. აღვიდე ზედა ღრუბელთა და ვიყო მსგავს მაღლისა.
ხოლო აწ ჯოჯოხეთადმი შთა
დე და საფუძველთა მიმართ ქვეყანისათა. მხილველთა შენთა დაუკვირდეს შენ ზედა და თქუან შენთ
ს: ესე კაცი განმაძ
ნებელი ქუეყანისა, შემარყეველი მეფეთა, დამდებელი მკ
დროვნისა სრულისა უდაბნოდ, და ქალაქთა მისთა დამრღუეველი, მოსაწევართაშინანი არ
სნილ-ყვნა სახლებთა შორის მათთა.
ყოველთა მეფეთა წარმართთასა დაიძინეს პატივით, კაცმან სახლისა შორის თ
სისა, ხოლო შენ დაჰვარდე მთათა ზედა, ვითარცა მკუდარი მოძაგებული, მრავალთა თანა მომკუდართა და წერტგანგუმერილთა მახვილითა და შთამავალთა ჯოჯოხეთად; ვითარსახედ სამოსელი შებღალული სისხლითა არა არს წმიდა, ეგრეთ არცა შენ იყო წმინდა
მით, რამეთუ ქვეყანა ჩემი წარსწყმიდე და ერი ჩემი მოჰსარ. არა ეგო საუკუნესა ჟამსა თესლი ბოროტი. განჰმზადენ შვილნი შენნი მისრვად ცოდვებითა მამათა მათთათა, რა
თა არა აღდგენ და დაიმკ
დრონ ქუეყანა და აღავსონ ქუეყანა ბრძოლათა მიერ. და ზედააღუდგე მათ, - იტყ
ს უფალი საბაოთ, და წარვწყმიდო სახელი მათი და ნეშტი და თესლი, - ამათ იტყ
ს უფალი საბაოთ: და დავდვა ბაბილონი ო
რად, ვიდრემდის დაემკ
დრნენ გრძღაბნი ექინნი, და იყოს არარად. და დავდვა იგი თი
ისა მთხრებლად წარსაწყმედელად, - ამათ იტყ
ს უფალი საბაოთ:
ვითარსახედ ვთქუ - ეგრეთ იყოს, და ვითარსახედ განმიზრახავს, ეგრეთ ეგოს წარწყმედად ასსურასტანელთა ქუეყანისა ზედა ჩემისა და მთათა ზედა ჩემთა.
და იყვნენ დასათრგუნველ, და აღებულ იქმნეს მათგან უღელი მათი და და ძალი მათი მ
ართა მათთაგან აღებულ იქნეს.
ესე განზრახვა, რომელსა განიზრახავს უფალი სრულსა ზედა
მკ
დროანსა, და ესე
ელი მაღალი ყოველთა ზედა წარმართთა, რამეთუ რომელთა განიზრახავს ღმრთისა წმიდა
- ვინ და
სნას? და
ელი მისი მაღალი ვინ გარემიაქციოს?
წელსა, რომელსა მოკუდა შემპყრობელი მეფე, იქმნა სიტყვა ესე წარმართთა ზედა:
ნუ განიშუებთ უცხოტომნი ყოველნი, რამეთუ შეიმუსრა უღელი მგუემელისა თქუენისა, რამეთუ თესლისაგან გუელისა გამოვლენედ შვილნი წულნი ასპიტთანი და შვილისწულად მათდა გამოვიდნენ გუელნი მფრინვალენი.
და ძოვდენ გლახაკნი მის მიერ, ხოლო დავრდომილნი კაცნი
მშ
დობით განისუენებდენ, ხოლო მოჰსრავს სიყმილითა თესლსა შენსა და დანაშთომსა შენსა მოსრავს.
ვალალაებდით ბჭენი ქალაქთანი და ღაღადებდენ ქალაქნი აღშფოთებულნი ყოველნი უცხოთესლნი, რამეთუ კუამლი ჩრდილოთ მოვალს და არა არს დადგომა
.
და რა
მიუგონ მეფეთა ნათესავთასა, რამეთუ უფალმან დააფუძნა ქვეყანა სიონისა
და მის მიერ ცხოვდენ მდაბალნი ერისანი.
კენჭა-ბერი
მადარებელმა ადაროს დარებული და დარდებული ადარდეს!