არ დავიწყებული მეფედ-მეფისა და

უფალთ-უფლის სატახტო ქალაქი იერუსალემი

ანახე შენი ბრწყინვალება მსოფლიოს, ერები, ენები, ტომები და თესლები მოიკრიბე შენს წიაღში. მართლები და უღალატონი, მძიმე გზა გამოვლილები ღირსეულად ელიან მოპატიჟების ზარს - ლა-ზარ-მართულს.

აღიდგინე წარსული და აწმყოში ეზიარე მომავალს ისრალ.

გამოიღვიძე იაკობ და განაღვიძე ყოველი სული კურთხევით, აბრაჰამის წიაღისანი.

მცირედი შვიდეულისა გადაივლის და სიხარულით წარსდგებით იერუალმის კარიბჭესთან, ქრისტეს ნაზიარები და იესოს მადლიერნი, ისრალის შვილებო.

ამანათივით ხარ ხარებავ! გულის ნათელითა და გონების სისპეტაკით ათინათდი მზის სხივებით.

გამოაღვიძეთ გულები, მათში ლომებს ღვიძავთ, ედემში მშვენებით შესვლის დარდიანი დრო აღსდგა, ამშვენიერდი ისრალ ნათელში.

დანიშნული დღე, დღეინდელად-დღედ იქცა, ჰორიზონტზე რა იღვიძებს და მას მზის რა მზერითი ჰქვია! რა მზეს სით მიჰყვება? დაე გაჰყვეს კალმის კალოს კვალს, მზე-რითი რა, მზე-სხივითი.

ჭაში ამოვსილი წყალობითა ვარ, ვარებ სი-ვცელით შუქით, შუა ცისა და მიწისა, დაუოკებელი ხელითა და ფიცხელი გონებით, შემოვატარებ თბილ გულს ჩემს ქალაქს თბილი - სიონით, გლოცავ არიელ ისრალთან ერთად.

მალე წეროები მოისავანებენ საქართველოს, ბეღურები ისევ ძველ ამბებს მოჰყვებიან, მე კი ჭიანჭველასთან ერთად ერთ ღმერთს ვევედრები სამების სახეს, წმინდა ჰყოს ჩვენი შრომა უკიდეგანოდ განსხვავებულ სამყაროთა გზაჯვარედინზე.

ზე-რა ქუე-რაში აღივსო, აჭიხვინიათდა ფერით ხმაში, და მიზნისკენ ჭა-ბანითა და ჭენებით.

დედამიწის ყოველი მკვიდრის გული მოთბეს და სული ათინათებმა მუზებისამ აათამაშოს ბალღივით.

სიყვარულთან სათამაშოდ ჩამოეკიდა პეპელა გვირილის ყვავილის ფურცელს. დაკარგულმა ნაპერწკალმა შინისაკენ გზა იპოვა და ჩაესმა ძუელი მღერა:

მზევ შინა და მზევ გარეთა,

მზევ, შინ შემოდიო!

შინით დაამთავრე სვლა ჩემო ძვირფასო ისრალ და იხარე ხარებითა დიდითა და სახ-არებითა მისმიერითა!!!

ამინ, ამენამდვილოს შენი გეზი ჩემი დეზით, მო! მშვენდი და ხარ-ხარითდი ღიმილის უდაბნოში. მე გელი, შენ არ აყოვნო -

სლითდი!

თვალს შემოგავლებ სიყვარულის მარყუჟიანს და ტკბილად ჩაგეკვრები გულში შენ, ჩემო სამშობლო - საქართველო, გიხაროდეს, გაღვიძებული ისრალი მოვიდა შენთან სტუმრად, მშვენიერი მასპინძლის სიმღერა მოჰნატრებია.

დროა ძუელი ცვალო ახლით, ამღერდე და სამყაროც აამღერო!

ჰუიოტე იყოს სახელი საიდუმლო, რომელმაც გამარჯვების ღიმილი უნდა ატაროს. იცინოს ცამ მსმენელმა და მიწამ გაიხაროს!

გ ა მ ო მ ი ც ა ნ ი თ

ვარდი და ია,

ვარ - დიდ - აია

იერ - რუ, რუ - სალში

მჭვრეტელი, სალომე წილით,

იერუსალმის კარი-ბჭე-ელი;

ფაფარ აშლილი ლომი და

თვალ-ახელილი მგელი.

მზის გულზე წამოწოლილი,

ირმის რძით დამთვრალი ლომი.

კოპწია ქალივით ვაცეკვე

ჩემი კალამი.

ტაში კარით ტაშისკარელებო

და ზღვის ქვიშასავით

იმრავლეთ ქვიშ-ხეთელებო.

მთა-წმინდაზე გამარჯვების

 დროშა აღიმართოს!

თივის ზვინებით როს

აღივსება სათივე,

სათი-ბე.

შვიდი წელი მეძინა გამოქვაბულში, თივაზე, მთაწმინდის დასავლეთით - კენჭა-ბერს.

მონა-ხაზი ასეთია მონა-ხვითო!

მონა-ბერი მონა-გარით არ ასხვითო!

მონა-ტრებით მონა-პოვარს,

მონა-ტაცი მონა-კაცით

არ ამკვიდრო!

ამირანის ცეცხლის კვალი

არსთა ჩენით

შენს გულს შინა დაიმკვიდროს!

ცეცხლოვანი მახვილის

დღე თენდება!

 მა-ალითი იშიშ-ველეთ!