სულთმოფენოებარათითა ვარ მსოფლიოზე, გამოცხადებისა არს გზა გამარჯვენებით, ქრისტეს მხედარებით აღმდგარი საქართველოსი.

ძირგამომპალი მეძავი ბაბილონის, სოდომელ შვილებზე, გომორით შემოსილებზე.

ზე-მზის მაჴვილითა ვარ შემდგარი ცებზე, და ებრძანა მაჴჳლს განადგურება შენი, საზიზღრობების ჩამდენო ქალო! განადგურებს უზენაესის ენა ქართული. აენთო შენი დასაფერფლი ცეცხლი, წამს ეყოფა ძალა რომ გარესკნელს ჩაჰბარდე, შენ კბილთა ხრჭენას მოვასმენინებ მთელს მსოფლიოს, ამას ბრძანებს!: საფუძველი - ათვლა და სივრცე.

წამ - ნაპერწკალი, წუთებად ცეცხლი, ნაცრად ქცეულს გიხილავს ერი ჩემი, რომელიც დატანჯე. განშორებითა მყავს შენგან ჩემი საწყმსო, დაენთხიე მეძავეობითა და ბოღმით სავსე ბაბილონო დავიწყებას მიეცეს შენი უსახო თავი, ცეცხლით გადამწვარ სანაგვეებსა და წუმპეებს ემსგავსე, ამოწყდა შენი მოდგმა მკვლელო.

ბრძანება მარადიულობის სიჩუმეში, ცეცხლოვანი აღმდგარი ენით.

ჩემო შვილებო, ისრაჱლო და კავკა-სიონის, სიონის-სიოს შვილებო, აკრძალეთ მათი შემოსვლა, ჩემგან მონდობილ მიწა-წყალზე, ცოდვის მარცვალი ჩუმად რომ არ დასთესონ!

გამანადგურებელით ვივლი მათ თავზე, და ღვთაებრივი ცეცხლით მოვწვავ მათ თავებს.

გადაიხედეთ მომავალში და მიხვდებით, მათი ფერფლის მტვერიც რომ არ დარჩა დედამიწაზე.

სიტყვის აღმასრულებელი ცეცხლით შემოვდივარ, გველებო, თქვენს ბუნაგში, თქვენს საშინელ წივილს მოვასმენინებ მთელს სამყაროს.

მე შვილი მისა, არასოდეს მყოფი შორს მამისაგან, მარად მომნატრებელი ძისა და სიყვარულით შეწნული სულიწმიდა მნათ-ნათელთან, ვუბრძანებ შენს სულს - მოკვდი! აღსრულდეს!

თქვენ კი, ვინც მეძავის გახრწნილ ძუძუს წოვდით და ბაბილონის სიმეძავით აღივსეთ, ასეთ არჩევანს გიტოვებთ: ან მიხვალთ ჩემს უფალთან ფორთხვით ცრემლებითა და აღსარებით, იესოს სახელის წარმოთქმის ღირსიც რომ არა ხართ, ან არადა დაემშვიდობეთ თავებს

მატლებით გამოტენილს, ყველას დაგხოცავთ! ჩემი წმიდა შუბით, ქარ-ცეცხლიანითა და უჩინრად მსრბოლით, მიზნის განმკვეთით.

თქვენი არარაობაში დასაფლავების დრო წარმოითქვა.

ვანთავისუფლებ ყველა სიწმიდეს თქვენგან, ნაბრძანებია განკრიფოს უხსოვარობის გარესკნელში უსახურობა თქვენი...

და დიადმა სახიერმა თავის შვილებთან ერთად მიიძღვნას სამყარო წმიდა და ბედნიერი.

ვაიე მტევნებად მომავალი, შენ ჩემო ერო, ლამაზო და ტკბილო, ყოველთვის მენატრები მჩქეფარე და მომღერალი, ულამაზესო!

მთების ზარდახშებში შენახულო ერო, ერთობით ლამაზო ვაზო, შენი ღვინითა ვარ დამათვრალი.

გიორგი იონთა ჰიპერიონი