უფალო ძლიერო, უფალო უფლებათაო, უფალო დროშაო სიყვარულისაო! დიდება აღდგომასა შენსა! გზაო ჭეშმარიტებისაო!

საცნაურ არაა ბოლო ჟამი მამის გარეშე, შემოქმედისა და მბრძანებელისა სამყაროული სიცოცხლისა. მარადიულ დიდებას გიძღვნი ჭეშმარიტების დასაბამო და სიტყვის მაცოცხლებელო

თთ სიტყუაო.

როგორც გვასწავლის წმინდა წერილი:

“პირველითგან იყო სიტყუა, და სიტყუა იგი იყო ღმრთისა თანა, და ღმერთი იყო სიტყუა იგი.

ესე იყო პირველითგან ღმრთისა თანა. ყოველივე მის მიერ შეიმნა, და თნიერ მისა არცა ერთი რა იქმნა, რაოდენი რა იქმნა.

მის-თანა ცხოვრება ოყო, და ცხოვრება იგი იყო ნათელ კაცთა.

და ნათელი იგი ბნელსა შინა ჰსჩანს, და ბნელი იგი მას ვერ ეწია.

იყო კაცი მოვლინებული ღმრთისა მიერ, და სახელი მისი იოანე.

ესე მოვიდა მოწამედ, რათა ჰსწამოს ნათლისა მისთს, რათა ყოველთა ჰრწმუნეს მისგან.

არა თუ იგი იყო ნათელი, არამედ რათა ჰსწამოს ნათლისა მისთს.

იყო ნათელი ჭეშმარიტი, რომელი განანათლებს ყოველსა კაცსა, მომავალსა სოფლად.

სოფელსა შინა იყო, და სოფელი მის მიერ შეიქმნა, და სოფელმან იგი ვერ იცნა.

თსთა თანა მოვიდა, და თსთა იგი არა შეიწყნარეს.

ხოლო რაოდენთა იგი შეიწყნარეს, მოჰსცა მათ ელმწიფება შლ-ღმრთისა-ყოფად, რომელთა ჰრსწამს სახელი მისი, რომელნი არა სისხლთაგან, არცა ნებითა ხორცთათა, არცა ნებითა მამა-კაცისათა, არამედ ღმრთისაგან იშუნეს.

და სიტყუა იგი ორციელ-იქმნა, და დაემკვიდრა ჩუნ, შორის, და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება, ვითარცა მხოლოდ-შობილისა მამისა მიერ, სავსე მადლითა და ჭეშმარიტებითა.

იოანე ჰსწამა მისთს, ღაღად-ჰყო და ჰსთქუა: ესე არს,

რომლისათს იგი ვჰსთქუ, რომელი ჩემსა შემდგომად მოვალს, ჩემსა უწინარეს იყო, რამეთუ პირველ ჩემსა არს.

და სავსებისაგან მისისა ჩუნ ყოველთა მოვიღეთ, და მადლი მადლისა წილ.

რამეთუ ჰსჯული მოსესგან მოეცა; ხოლო მადლი და ჭეშმარიტება ქრისტე იესოს მიერ იქმნა.

ღმერთი არავინ სადა იხილა; მხოლოდ-შობილმან ძემან, რომელი იყო წიაღთა მამისათა, მან გამოჰსთქუა. და ესე არს წამება იოანესი, ოდეს მიავლინნეს მისა ურიათა იერუსალიმით მღუდელნი და ლევიტელნი, რათა ჰკითხონ მას, ვითარმედ შენ ვინ ხარ?

და აღიარა, და არა უარჰყო, აღიარა, ვითარმედ მე არა ვარ ქრისტე.

და მათ ჰკითხეს მას: და უკუ ვინ ხარ შენ? ილია ხარა?

და მან ჰსთქუა: არა ვარ.

წინასწარ-მეტყული იგი ხარა შენ? და მიუგო: არა.

და ჰრქუს: გუარქუ ჩუნ: ვინ ხარ შენ? რათა სიტყუა მივართუათ მომავლინებელთა ჩუნთა: რასა იტყს შენთს?

და სთქუა: მე მა ღაღადებისა უდაბნოსა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი, ვითარცა ჰსთქუა ისაია წინასწარ-მეტყულმან.’’

/სახარება იოანესი 1; 1-23/

ისმინე, ცაო, და ყურად-იღე ქვეყანაო, რამეთუ უფალი იტყოდა: ძენი ვშვენ და აღვამაღლენ, ხოლო მათ შეურაცხ-მყვეს მე.

იცნა არმან მომგებელი, და ვირმან ბაგა უფლისა თვისისა; ხოლო ისრალმან მე არა მიცნა და ერმან ჩემმან მე არა გულისხმა-მყო.

ვა ნათესავსა ცოდვილსა და ერსა სავსესა ცოდვითა, თესლი ბოროტი, ძენი უსჯულონი! დაუტევეთ უფალი, განარისხეთ წმიდა ისრაილისა, და უცხო ექმნენით და განსდექით.

რად მერმეცა იწყლვით დამრთველნი უშჯულოვებისა? ყოველი თავი ტკივილად და ყოველი გული მწუხარებად.

ფერთაგან ვიდრე თავამდე არა არს მის შორის სიმრთელე, არცა წყლული, არცა ნაგვემი, არცა ბრძლი განსხივებული, არა არს სალბუნი დასადებელად, არცა ზეთი, არცა შესაკრველნი.

ქვეყანა თქვენი ოერ, ქალაქნი თქვენნი ცეცხლით მომწუარ, სოფელსა თქვენსა წინაშე თქვენსა უცხონი მოშჭამენ მას და

მოორებულ არს, გარდაქცეული ერისა მიერ უცხოთასა დატევებულ იქმნეს. ასული სიონისა, ვითარცა კარავი ვენასა შინა და ვითარცა ხილისსაცავი ნესოანსა შინა, ვითარცა ქალაქი გამოღებული.

და არა თუმცა უფალმან საბაოთ დამიტევა ჩუენ თესლი, ვითარცა სოდომიამცა ვიქმნენით და ვითარ გომორრასმცა ვემსგავსენით.

ისმინეთ სიტყვა უფლისა მთავართა სოდომისათა, ეკრძალეთ შჯულსა ღმრთისასა ერი გომორრასა.

რად ჩემდა სიმრავლე მსხუერპლთა თქვენთა? - იტყს უფალი, - რამეთუ სავსე ვარ მე ყოვლად დასაწველებითა ვერძთა, და ცმელთა კრავთათა, და სისხლი კუროთა და ვაცთა არა მნებავს.

არცა მოხვიდეთ ჩვენებად ჩემდა ვინ გამოიძინა ესენი ელთაგან თქვენთა, დათრგუნვად ეზოსა ჩემისა არა შესძინოთ? უკეთუ მომართვათ სამინდო ამაო, საკმეველი საძაგელ არს ჩემდა. ახალთთუენი თქვენნი და შაბათნი და დღე დიდი არა თავს-ვიდვა.

მარხვა და უქმობა და დღესასწაულნი თქვენნი ძულან სულსა ჩემსა.

მექმნენით მე სიმაძღრედ. არღა მერმე ულხინო ცოდვათა თქვენთა.

ოდეს განიპყრნეთ ელნი თქვენნი ჩემდამო, მივაქცინე თვალნი ჩემნი თქვენგან და, უკეთუ განამრავლოთ ვედრება, არ შევისმინო თქვენი, რამეთუ ელნი თქვენნი სისხლითა სავსე.

განიბანენით,  წმინდა იქმნენით, მოსპენით უკეთურებანი სულთაგან თქვენთა წინაშე თვალთა ჩემთა, დასცხერით ბოროტთაგან თქვენთა.

ისწავეთ კეთილისა ქმნა, გამოიძიეთ მშჯავრი, ისენით მიმძლავრებული, უსაჯეთ ობოლსა და განამართლეთ ქურივი.

და მოვედით და შევიტყუნეთ, - იტყს უფალი, და უკეთუ იყვნენ ცოდვანი თქვენნი, ვითარცა ღებილნი, ვითარცა თოვლი განვასპეტაკო. ხოლო უკეთუ იყვნენ, ვითარცა ძოწეულნი მეწამულნი, ვითარცა მატყლი განვასპეტაკო.

და უკეთუ გინდესთ, და ისმინოთ ჩემი, კეთილნი ქვეყანისანი შჭამნეთ.

ხოლო უკეთუ არ გინდესთ, არცა ისმინოთ ჩემი, მახლმან შეგჭამნეს თქვენ, რამეთუ პირი უფლისა იტყოდა ამათ:

ვითარ იქმნა მეძავ ქალაქი სარწმუნო სიონ, რომელსა შინა სიმართლემან დაიძინა მის შორის, ხოლო აწ კაცისმკლველთა.

ვეცხლი თქვენი გამოუცდელ, ხამარნი თქვენნი შერევენ ღვინოსა წყლითა.

მთავარნი თქვენი ურწმუნო, ზიარებ მპარავთა, მოყუარე ძღვენთა, მდევარ მოსაგებელთა, ობოლთა არა მშჯელ და მშჯავრსა ქურივთასა არ მიმხედველ. ამისთვის ამათ იტყვის მეფ, უფალი საბაოთ ძლიერი ისრალისა: ვა ძლიერთა ისრალისათა, რამეთუ არ დასხრეს გულისწყრომა ჩემი წინააღმდგომთა შორის, და მშჯავრი მტერთა ჩემთაგან ვყო. და მოვაწიო ელი ჩემი შენ ზედა და გამოგაურვო შენ სიწმიდედ, ხოლო უსმნი წარვწყმიდნე, და მოვსპნე ყოველნი უსჯულონი შენგან და ყოველნი ამპარტავანნი.

დავადგინნე მსაჯულნი შენნი ვითარაც პირველ, და თანამზრახველნი შენნი, ვითარცა დასაბამსა და ამის შემდგომად გეწოდოს ქალაქი სიმართლისა, დედაქალაქი სარწმუნო - სიონ.

რამთუ მსჯავრისა თანა ცხოვნდეს ტყუეობა  მისი და მოწყალებისა თანა.

და შეიმუსრნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთბამად, და დამტევებელნი უფლისანი მოესრულნენ მით, რამეთუ

სირცხლეულ იქმნენ კერპტთა მათთა ზედა, რომელნი მათ ქმნნეს.

და კდემული იქმნნეს მტილთა მათთა ზედა, რომელთა გული უთქმიდა, რამეთუ იყვნენ, ვითარცა ბელეკონნი, განმყრელნი ფურცელთანი, და ვითარცა სამოთხე, არმქონებელი წყლისა.

და იყოს ძალი მათი, ვითარცა ლელწამი სელისა, და  მოქმედებანი მათნი, ვითარცა ნაბერწყალი ცეცხლისა. და დაიწუნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთბამად, და არა იყოს დამშრეტელ.

ესე დაგიბარათ ღმრთის წინასწარ-მეტყველება ესაიამ და უფალი იესო ქრისტე მპატიებელი, და არა დაგავიწყდეთ - ჩამხუტებელი ჩუენი. დროა მიიზიდოთ ჭეშმარიტებასთან, რათა ისრალი განწმენდილ იქმნეს თავის შვილებთან ერთად. და ერი ქართველური, განწმენდისა და განსპეტაკების შემდგომ, ზიარ ექმნეს მომავალს რჩეულს უფლისაგან ისრალთან ერთად.

იერუსალემი - მსოფლიოს დედა-ქალაქი,

მსოფლიოს დედა-ქალაქად განმჟღავნდეს!

გიორგი იონთა ჰიპერიონი