ახლოვდება დღე შენი, სიონ! გიხაროდეს, შენი შვილები მოემგზავრებიან შენსკენ. თვალით ვიხილე შენთვის მოძღვნილი ცისარტყელა იერუსალმის კარიბჭესთან -  უბრწყინვალესი.

ნათელი გამოუბრწყინდა მართალსა და გულითა წრფელთა სიხარული.

ჭეშმარიტებამ განამტკიცა ცა და ქუეყანა, რომელ დასაბამად ქმნა ღმერთმან. შენც ჭეშმარიტება აირჩიე, ჩემო ერო და გამოიღვიძე, მოიშორე ცრემლი თვალთაგან, იერუსალმის დღესასწაულისთვის მოემზადე, დიდი ზიარების ჟამი მოახლოვდა.

სიმართლე და განკითხვა არს განმზადება საყდრისა შენისა, წყალობა და ჭეშმარიტება ვიდოდიან წინაშე პირსა შენსა.

ნეტარ არს ერი ქართველი, რომელმან იცის გალობა შენი; უფალო, ნათლითა პირისა შენისათა ვიდოდიან და სახელითა შენითა იხარებდენ მარადღე და სიმართლითა შენითა ამაღლდენ, რამეთუ სიქადული ძალისა მათისა შენ ხარ, და ნებითა შენითა ამაღლდეს რქა ჩუენი.

რამეთუ უფლისა არს შეწევნა და წმიდისა, ისრაელ, მეუფისა ჩუენისა. მაშინ ეტყოდე ჩუენებით ნაშობთა შენთა და სთქუ:

დავდევ შეწევნა ძლიერსა ზედა და აღვამაღლე რჩეული ერისაგან ჩემისა.

ვპოვე დავით,

მონა ჩემი,

და საცხებელი წმიდა

ჩემი ვსცხე მას.

რამეთუ ელი ჩემი შეეწიოს მას და მკლავმან ჩემმან განაძლიეროს იგი.

არა ირგოს მტერმან მისგან და შვილმან უშჯულოებისაგამან ვერ შესძინოს ვნებად მისა და მოვსრნე პირისაგან მისისა მტერნი მისნი და მოძულენი მისნი დავამუნე. და წყალობა ჩემი და ჭეშმარიტება ჩემი მის თანა, და სახელითა ჩემითა ამაღლდეს რქა მისი; უდიადესმა მაკურთხებელმა აირჩია საკურთხეველი თსი და კურთხევის ძალით შემოსა კვლავ დავითი.

ამინიანდეს, ამინდიანდეს გზა უფლისა. მეფემ წინაწარმეტყუელმა და პოეტმა გაიაროს კვლავ.

“ესმა და იხარებდა სიონი, და იშუებდეს ასულნი ჰურიასტანისანი სამართალთა შენთათს, უფალო’’. / ფსალ. 96, 8/