მოვიდეს ნათელი და ნათელმა აკურთხოს ნათელით, მოვიდეს ის, ვისაც ეთქუა იქმენინ ნათელი. ეს არის დასაბამისეული სული აღმქმელი ნათლისა, თავადი ნათელი, უფალი განმანათლებელი.

ათინათებდეს ერი მზით, მომდინარდეს ისრალი წარდგომით და ნათელმა მოიცვას ისრალი, იყოს გზა აღვსილი ჭეშმარიტისაგან ნათლით, განიზომოს ლაზარეს ენით მამაცსა გზანი ჭედილით.

ჭედილითდეს თორა, აღებულ იქმნას ღირსებით, პირის ბრუნებით მომავალისაკენ, ემზეოს ხარებით, ერთით ღმერთით, ერთობით თავისუფალითდეს.

მოკამკამდეს სიტყუა შეუცნობელი და აღიილოს

ნიშთსასწაულთმჭვრეტით.

იაკობის მოგზაურობა შინითდეს და აღვიდეს აღსრულების სურნელნი ძმათა შეყრის ჟამით.

მომსმენნი იდავებიან წარმკითხველთან, ხოლო დამბადებელი ფლობს სადავეს.

დავითმოთ ჩუენების სისპეტაკე, დრომ ვერ შთანთქა მეფის დრო, დავითმინე მე ფსალმუნით.

თეთრი ცხენი შემომყავს სადავით, ვარსკულავებს დავით-ვლი ახალი ცისას, ბროლის კოშკში ბროლის კვეთხით დავით-ენებ ცისკარს.

ჟამთა ცვეთაში დავით-ელე მე თმა-წვერი, დავითეთრე სამოსელი სულის ცეცლშ.

და ცრემლის სიმწარემ ამომწმინდა თვალთაგან ცოდვა, და როს დამლაშდა, სიბრძნე დავანდა, გონ-სახიერი მდუმარებით ვიქმენ მეტყუელი.

ყველას თავის ცისარტყელა ჰყავს ღმრთისაგან განმზადებული, მე ჩემი ცისარტყელით მოვედი და ვჩუქნი მას ღმერთსა და მამასა ჩემსა ამ-ენით, ამინით ამენ-თოს, რა-ვთქვი, მზეს ჩავკარი რამზესითით ნაკრძალს და მზერა აიილვითდა.

მომზერალებმა თქუან: ჰეი, ჰეი, ჰეი, ამენ-ამ-ენით.

კენჭა-ბერი

დიდრონი თვალებითა და განცვიფრებული სახით.