მეფეთა გზავნილს მეფე კითხულობდეს და მერმე აპურევდეს ერსა, ასე სჯობს. წისქვილივით არს მეფის გონება, ღვთის წყალობა ატრიალებს მისი გონების დოლაბს.

ზომა-წონისა და შთაბერვის ნაზავით აღმოიფინება სრულიდან სრული სიტყუა.

ჩამიფიქრდი ყრმაო მოწოდებულო უფლისაგნ, მეფეთ-მეფისაგან მოგენიჭა კურთხევა შენ, მანვე აღგადგინოს და აგამაღლოს ცოდვათაგან.

“მას ჟამსა შინა მოუხდეს იესოს მოწაფენი და ეტყოდეს: ვინმე უფროს იყოს სასუფეველსა ცათა?

და მოუწოდა იესო ყრმასა, და დაადგინე შორის მათსა, და ჰრქუა: ამინ გეტყ თქუნ, უკეთუ არა მოიქცეთ, და იქმნეთ ვითარცა ყრმანი, ვერ შეხდეთ სასუფეველსა ცათასა.’’ /სახარება/

ეზეკიელი

თავი 13

“და იქმნა სიტყუა უფლისა ჩემდამო მეტყული:

ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ წინაწარმეტყუელთა ზედა ისრალისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ, და ჰრქუა წინაწარმეტყუელთა რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით:

წინაწარმეტყუელებდე და სთქუა მითადმი:

ისმინეთ სიტყუა უფლისა!

ამათ იტყს ადონა უფალი: ვა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით, რომელნი ვლენან უკუანა სულისა მათისა და ყოვლითურთ არა ჰხედვენ!

ვითარცა მელნი ნაოართა შინა, იქმნნეს წინაწარმეტყუელნი შენნი, ისრალ.

არა დადგეს სიმყარესა ზედა და შეკრბეს სამწყსო სახლსა შინა ისარალისასა, მხედველნი ცრუთა მემისნენი ამაოთა, რომელნი იტყოდეს,  - იტყს უფალი, - და უფალმან არ მოავლინნა იგინი; და იწყეს აღდგინებად სიტყსა.

არა ხილვა ცრუ იხილეთა და მისნობანი ამაონი სთქუენით?

და სთქუთ: იტყს უფალი, და მე არა მეთქუა.

ამისათს არქუ, - ამათ იტყს ადონა უფალი: მის წილ, რომელ სიტყუანი თქუენნი ცრუ და მისნობანი თქუენნი ამაოებ, ამისთს მე თქუენ ზედა, - იტყს ადონა უფალი,- და განვყო ელი ჩემი წინაწარმეტყუელთა ზედა, მხედველთა ცრუსათა და

აღმომმობელთა ამაოთასა სწავლასა შინა ერისა ჩემისასა; არა იყუნენ, არცა შთაწერათა შინა სახლისა ისრაილისათა შთაიწერნენ და ქუეყანად ისრაილისა არა შევიდენ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.

მის წილ, რამეთუ შეაცთუნეს ერი ჩემი, მეტყუელთა: მშდობა,

მშდობა და არა იყო მშდობა; და ესე აშენებს კედელსა და იგინი ჰგოზდეს მას, უკუეთუ დაეცა, თქუეს მგოზელთა მიმართ მისთა, ვითარმედ: დაეცა. და იყოს წმა წარმრღუნელი და მივსცნე ლოდნი კლდისსასროლნი, საკრველისშინათა მათთა დაეცნენ და სული აღმღებელი მოვიდეს და განიბძაროს. და აჰა, დაეცა ზღუდე; და არა თქუან თქუენდამო: სადა არას საგოზელი თქუენი, რომელი სცხეთ?

ამისთს ამათ იტყსს ადონაი უფალი: და მოვსცე ქარი აღმღებელი გულიწყრომითა ჩემითა და წმა წარმარღუნელი იყოს რისხვითა ჩემითა და ლოდნი კლდისსასროლნი გულისწყრომით მოვაწინე მოსასრულებლად.

და აღმოვუარდო ზღუდე, რომელსა სცხეთ, და დაეცეს და დავდვა იგი ქუეყანასა ზედა, და გამოჩნდენ საფუძველნი მისნი, და დაეცნენ და მოჰსრულდეთ მხილებითა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ ადონაი უფალი.

და შევასრულო რისხვა ჩემი ზღუდესა ზედა და მომგოზელთა მისთა ზედა, და დაეცეს. და ვთქუ თქუენდამი: არა არ ზღუდე, არცა მგოზელნი მისნი, წინაწარმეტყუელნი ისრაილისანი, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს იერუსალმსა ზედა, მხილველი მშდობისა მისსა, და მშდობა არა არს, - იტყს ადონაი უფალი.

და შენ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ასულთა ზედა ერისა შენისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით, და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა.

და სტქუა: ამათ იტყს ადონაი უფალი: ვა, რომელნი შეეკერვენ სასთაულებსა ყოველსა ქუეშე იდაყუსა ელისასა გარდასაქცეველად სულთა; სულნი გარდაიქცეს ერისა ჩემისანი და სულთა იღუწიდეს.

და შემაგინებდეს მე ერისა მიმართ ჩემისა მჭელისათს

ქრთილთასა და ნატეხისათს პურისა მოკლვითა სულთათა, რომელთა არ ჯერ-იყო მოკლვა, და ღუწითა სულთათა,

რომელთა არ ჯერ-იყო სიცოცხლე, თქუმასა შინა თქუენგან ერისა მსმენელისა ცუდთა მა-ყოფათასა:

ამისთს ამათ იტყს ადონაი უფალი: აჰა, მე თავისსაცოებსა თქვენსა ზედა, რომელთა ზედა თქუენ მიმოიქცევით მუნ სულთა დასარღუეველად;

და განვხეთქნი იგინი მკლავთა თქუენთაგან და განვავლინნე სულნი, რომელთა თქუენ გარდააქცევთ სულთა მათთა განბნეულებად.

და განვხეთქო სადგმელები თქუენი და ვისნა ერი ჩემი ელთაგან თქუენთა, და არღა მერმე იყვნენ ელთა შინა თქუენთა მიმოსაქცეველად და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი. მის წილ, რომელ გარდააქციეთ გული მართლისა უსამართლოდ, და მე არა გარდამექცია იგი, და განაძლიერებდით ელთა უსჯულოსათა ყოვლითურთ არა მოქცევად მისსა გზისაგან მისისა უკეთურისა და ცხოვნებად მისსა, ამისათს ტყუილით ხილვა არა იხილოთ და მისნობათა არღა იმისნებდეთ მერმე; და ვისნა ერი ჩემი ელისაგან თქვენისა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი’’.

(ყურადღება მისაქცევია ფაქტი, რომლითაც წინასწარმეტყუელთა ტოტემალური სახელი გვიმჟღავნდება; მათ უფალი მელიებს უწოდებს; თვითონ სიტყვა მელია ასე შეგვიძლია გავშიფროთ: მე + ელია - (პირველ რიგში რაიმე დამელია, მაგ.: წყალი, სიბრძნე, დრო მელია, თან შემესვა, თან დამიმთავრდა). ელია კი ცალკე - აღმდგარი ღმერთის სახელია. ასე იშიფრება ბიბლიურად. ელია - უფალი ღმერთი ჩემი /სულხან-საბა/

მე + ელია - მე და უფალი ღმერთი ჩემი.

ვისაც უბრაზდება, მოაქცვს რა ერთ სამიზნეში - უფალი ღმერთი ჩვენი, ერთი სახელით აღადგენს მთელ ბიბლიურ სცენას და ეს სახელია მელია.

მელია გამოხატავს დასასრულის შედგომას: ცივილიზაცია მელია, ანუ ცივილიზაცია გავიარე დასასრულამდეო, და ა. შ.: ბიბლიური დრო მელია, წინასწარმეტყუელური ღვთაებრივი დრო ბოლოში გავიდა - დამთავრდა. აქედან გამომდინარე, ამ ტოტემზე მიმაგრებულია ერთერთი გასაღები ბოლო ჟამისა. ღმერთთან წარდგომის შინაარსსაც ატარებს სიტყვა მელის სახელი - მელია.

მე + უფალი ღმერთი ჩემი, მე და უფალი ღმერთი ჩემი, ანუ ჩვენი ღმერთთან შეხვედრის დრო და ადგილია მოცემული ამ ტოტემში.

და აი რატომ, ჯერ ვთქვათ ის ღვთაებრივი კუთვნილება ჩვენი ეკლესიისა, რადგან თომა მოციქულის ნაწილი - საუბარია თავის ქალაზე - საქართველოში, სიონის ტაძარში არს დავანებული. ფაქტის მიღების შემდგომ, ანუ როდესაც თომა მოციქული უფალს ხელით შეეხო, რათა ჭრილობა ენახა - რწმენა აღუდგა ქრისტეს მიმართ და გაითავისა აღმდგარი უფალი წმინდა მოციქულმა.

რა თქმა უნდა აზრი გაგვირბის და ვიწყებთ ფიქრს, ეს ყველაფერი საქართველოში უნდა მოხდეს, თავის ქალა შემთხვევით არ ინახება სიონის ტაძარში. კიდევ ერთი რამ არის აქ საინტერესო, რადგან იმ ადგილსაც სიონი ჰქვია, სადაც ეს ყოველივე უნდა აღსრულდეს, .

“მოვალ შუაგულ სიონში, დავივანებ მთასა-წმინდასა და მთაწმინდას დაერქმევა საბაოთ უფლის მთა’’.

სიონი, კავკა-სიონი: ეს სახელი საღმრთო მისამართის სახელია წერილში.

მივყვეთ ამ მისამართს ფსალმუნით, აღმოვიკითხოთ რასთან გვაქვს კავშირი, ჯერ სულიერად და სიტყუით, მერმე ფაქტით, ადგილზე მისვლით - მისამართი უკვე განცხადებულია დავითის ბაგით სამი ათასი წლის წინ ნაწინასწარმეტყუელები.

“ხოლო მე დავდეგ მეუფედ მის მიერ ზედა ს ი ო ნ ს ა , მთასა წმიდასა მისსა. თხრობად ბრძანებასა უფლისასა, უფალმა მრქუა მე: ძე ჩემი ხარი შენ, მე დღეს მიშობიე შენ. თხოვენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი სამკდრებლად შენდა და დაპყრობად შენდა კიდენი ქუეყანისანი. ჰმწყსნე იგინი კუერთხითა რკინისათა და ვითარცა ჭურნი მეკეცეთანი შეჰმუსრნე იგინი.

და აწ, მეფენო, გულის + მა-ყავთ და განისწავლენით ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი. ჰმონეთ უფალსა შიშით და უგალობდით მას ძრწოლით. მიიღეთ სწავლა, ნუუკუე განრისხნეს უფალი და წარსწყმდეთ თქუენ გზისა მისგან მართლისა,  რაჟამს აღატყდეს მყის გულის წყრომა მისი. ნეტარ არიან ყოველნი, რომელნი ესვენ მას’’. /მეფე დავით წინასწარმეტყუელის ფსალმუნი, ზედაწარუწერელი ებრაელთა შორის II, 6, 12/.

გაგრძელებას შემოგთავაზებთ...