იერუსალმო, დედაო ყოველთა ჩუენთაგანთა და დიდედაო ყოველთა ქალაქთა, აჰა, მიიღე წინასწარმეტყუელება ღმრთისა და უფლისა ჩუენისა ნათლით შემოსვის მაწინარებელი.

აჰა, საჩინო გამოსნილი ქალაქი. ტრედმან არა ისმინა მისა, არა შეიწყნარა წურთა, უფლისა მიმართ არა ესვიდა და ღმრთისა მიმართ მისისა არა მიეახლა.

თბილი სიონით მიეახლე გაზაფხულსა და თბილი სელით შემოსილნი, თბილსა სელასა გალობდეთ. თბილად და ტკბილად დავანებულო ქალაქო თბილისო და თბილისელნო, ისმინეთ უფალი ღმერთის განკარგვანი.

ასე სთქუა უფლისა სიტყუანი სოფონია წინაწარმეტყველმა, რომელ ჩაესმას ღვთისმშობლის ქუეყანას - საქართველოს; იტყს უფალი, უფალი-უფლებათა:

... მთავარნი მისნი მის შორის, ვითარცა ლომნი მყრალნი.

... მსაჯულნი მისნი, ვითარცა მგელნი არაბიასნი, არა მოაკდებოდეს განთიადმი.

... წინაწარმეტყუელნი მისნი, სულშემოსილნი მამრნი, შეურაცხისმყოფელნი.

... მღდელნი მისნი შეაბილწებენ წმიდათა და აუთნოებენ შჯულსა, ხოლო უფალი მართალი საშუალ მისსა და არა ყოს უსამართლო.

განთიად - განთიად მოსცეს მსჯავრი თსი ნათლად. და არ დაიმალა და არა ცნა უსამართლოება მიდასა შინა.

და არა ძლევისა მიმართ უსამართლოება, დავამუენ ამპარტავანნი. უჩინო იქმნნეს ყურენი მათნი.

მოვაორენ გზანი მათნი, რათურთით არ წარსავლელად მოაკლდეს ქალაქნი მათნი. ამისთს არცა ერთისა ვის ყოფისა, არცა დამკდრებითა.

ვთქუ: გარნა შეშინდით ჩემგან, და შეიწყნარეთ წურთა, და არ მოესრულნეთ თუალთაგან მისთა ყოველი, რაოდენნი შურ-ვიგენ მის ზედა.

განემზადე, აღიმსთუე, განხრწნილ არს ყოველი მოკუფხლვა მათი. ამისთს დამითმე მე, - იტყს უფალი, - დღემდი აღდგომისა ჩემისა საწამებელად ჩემდა მით, რამეთუ მსჯავრი ჩემი შესაკრებელისა მიმართ ნათესავთასა შეწყნარებად მეფეთა გარდაცემად მათ ზედა რისხვა ჩემი, ყოველივე რისხვა გულისწყრომისა ჩემისა მით, რამეთუ ცეცხლისა მიერ შურია ჩემისასა განილიოს ყოველი ქუეყანა. რამეთუ მაშინ მოვაქციო ერთა ზედა ენათასა ნათესავადმი მისსა, ხდად ყოველთა სახელი უფლისა.

მონებდენ იგინი ერთსა ქუეშე უღელსა. კიდეთაგან მდინარეთა ეთიოპიისთა, შეიწყნარნე განთესულთა შორის ჩემთა. მომართუმიდენ მე მსხუერპლთა ჩემთა.

მას დღესა შინა არსირცხლეულ იქმნე ყოველთაგან სიმარჯუეთა შენთა, რომლითა იუთნოე ჩემდამო, რამეთუ მაშინ მოგძარცუნე შენგან სიხენეშენი გინებისა შენისანი და არღა მერმე შესძინო დიდმოქადულობად მთასა ზედა წმიდაა ჩემსა.

და დაუტეო შენ შორის ერი მშდი და მდაბალი და მკრძალობდენ სახელისაგან უფლისა ნეშტნი ისრალისანი და არა იქმოდიან უსამართლოსა, არცა იტყოდიან ამაოთა.

და არა იპოოს პირსა შინა მათსა ენა მზაკვარი მით, რამეთუ ძოვდენ და დაწვებოდიან და არა იყოს შემაშინებელი მათი.

იხარებდ ფრიად ასული სიონისა! ქადაგებდ ასული

იერუსალმი. იშუებდ და ძნობდინ ყოვლით გამო გულით შენით ასული იერუსალმისა!

მოგძარცუნა უფალმან უსამართლოებანი შენნი, გისნა შენ

ელისაგან მტერთა შენთასა. მეფობდეს უფალი შორის შენსა. არა იხილნე ბოროტნი არღა მერმე.

მას ჟამსა შინა ჰრქუას უფალმან იერუსალმსა: მინდობით იყავ, სიონ,  ნუ დაჰსნდებიედ ელნი შენნი, უფალი ღმერთი შენი შენ შორის ძლიერი სნად შენდა და მოაწიოს შენ ზედა შუება და განგაახლოს შენ შეყუარებისა მიერ მისისა.  და ოშუებდეს შენ ზედა ძნობისა მიერ, ვითარცა დღესა დღესასწაულისასა.

და შეკრიბნეს შემუსრვილნი. ვა, ვინ მოიღო მის ზედა

ყუედრება?

აჰა, ესერა, მე ვჰყოფ შენ შორის შენთს. მას ჟამსა შინა იტყს უფალი: და აცხოვნეს განრწმუნებული, და განგდებული შევიწყნარო, და დავსხნე მე იგინი საქადულად, და სახელოვნად ყოველსა ზედა ქუეყანასა.

და არა ჰრცხუენოდისყე მას ჟამსა შინა, ოდეს კეთილი გიყო თქუენ და ჟამსა შინა, ოდეს შეგიწყნარნე თქუენ მით, რამეთუ მიგცნე თქუენ სახელდებულად და საქადულად ყოველთა შორის ერთა ქუეყანისათა მოქცევასა ჩემგან ტყუეობისა თქუენისასა წინაშე თქუენსა, - იტყს უფალი.

დარიანითა თქუთ ალილუია,

მიზან - ღმერთით - დით მარადდღე,

ამ წერილთა თვალმდევნელნი,

კურთხეულ იყავთ მიუწვდომელი სიდიადით,

ხოლო გადამწერი განიკურნოს და ამაღლდეს!

კენჭა-ბერი