ალექსანდრე მაკედონელზე ძალზედ ბევრი ისტორიული ცნობა მოეპოვება კაცობრიობას, მაგრამ სრული სურათის აღსადგენად აუცილებელია მისი ცხოვრების ერთი ნაწილის აღნიშვნა, რომელიც მისი საქართველოს მოგვებსა და ქურუმებთან ურთიერთობას ეხება. ისტორიული ფაქტები, რომლებიც ცნობილი არ არის მსოფლიოს ისტორიის ეზოთერული კუთხით მკვლევართათვის და კონკრეტულად საქართველოს შეეხება - გამოქვეყნებული იქნება.

მოვიყვანოთ ცნობა ალექსანდრე მაკედონელზე მსოფლიო ქრისტიანული მისიის მიერ გამოცემულ ლექსიკონოდან.

“Bible Dictionary. Encyclopedic Dictionary in Russian. Compiled by Eric Nustrem.

Библейский словарь. Мировая христианская миссия.

Александр – знаменитый сын и наследник царя македонского Филиппа, прозванный Великим (336 – 323 до н.э.). В Библии он не встречается, но полагают, что он упоминается в Книге Пророка Даниила (7 – 6, 8 – 4-7), в образе леопарда с четырмя крыльями и козла с одним рогом мезжду глазами, символизирующими быстроту завоеваний и непоколебимую силу.

У большого истукана, которого Навуходоносор видел во сне, железные голени были символом царства Александра (Дан. 2 – 40). В течении 12 лет он сделался властелином Сирии, Палестины, Египта, основал Александрию, покорил Персию, зашел также в Индию, после чего внезапно умер в Вавилоне. Его обширное царство поделили между собою его военачальники. Александр сокрушил персидское владычество, открыл Азию для греческой культуры, чем не мало способствовал будущей Евангельской проповеди.’’

გამოვკვეთოთ ძიების მიზანი და მთავარი არსი, ე.ი. ალექსანდრე მაკედონელზე წინასწარმეტყველებს დანიელი, რომელიც როგორც ცნობილია მოღვაწეობდა ბაბილონის მეფის ნაბუქოდონოსორის დროს. ეს დრო იმითაც არის აღსანიშნავი, რომ აქედან იწყება ათვლა რჯულის კიდობნის გადამალვისა, პირობითად “გაქრობისა’’.

(ამ კვლევას ვაწარმოებ ებრაელი და ქართველი ერის ძმობის განსამტკიცებლად, ამ ორი ერის უძველესი ისტორიის აღსადგენად და ახალი ეპოქისათვის გზის გასამართად.

ისრალ! შენი ჯიუტობით თავი შემაყვარე, მე კი გადავწყვიტე სიყვარულით მოვთოკო შენი სიჯიუტე).

მივესალმები რაბინებს ახლობელი საქართველოდან! ნათესი ავად, ავ დროში კეთილად აგვიხდეს, რათა მთელი დედამიწა ვაზიაროთ ბიბლიურ სიბრძნეს ებრაული კაბალითა და ქართული კაბადონითებით, ქართული ღვინითა და პურით. იმავე ლექსიკონიდან ამოვიწეროთ ინფორმაცია ბაბილონის მეფე ნაბუქოდონოსორზე.

“ Навуходоносор, Вавилонский царь, сын и преемник Навополасара, основателя нововавилонского царства (см. “Нево’’), царствовал около 43 лет (приблизительно 604 – 561 гг. до н.э.). Значение его имени ясно из клинописей, начертанных на Вавилонских кирпичах: Набиув – Кудури – Узур, т.е. “Нево сохрани венец! ’’ Будучи ещё наследником, он поразил фараона Нехао при Кархамисе, около 606 г. до н.э. (Иер. 46 – 2), после чего начался 70-летний Вавилонский плен израильян.

Иерусалим был покорён, царь Иоаким сделался подвласным Вавилону. Даниил и множество иудеев знатного происхождения быди отведены в Вавилон (4 цар. 24 -1, 2 Пар. 36 – 6, Дан. 1-1 и дал.) После этого Навуходоносор должен был поспешить в Вавилон для вступления на царство после смерти своего отца (604 г.), тогдаже он поместил сосуды Иерусалимского Храма в храме своего бога. Когда Иехония, получивший иудеиский престол после восстания и смерти Иоакима поднял новое восстание, Навуходоносор выступил против него и привёл Иехонию в Вавилон, а вместо него воцарил Седекию. Когда и этот несколько лет спустя отделился от него, Навуходоносор взял все укреплённые места в Иудее, разрушил Иерусалим (588 г. до н.э.), а Седекию закованным и ослеплённым послал в Вавилон (4 Цар. 24 – 25, 2 Пар. 36, Иер. 52). Затем в течении многих лет (13 по Иософу Флавию) он осождал укреплённий город Тир, но повидимому – без успеха. Срав. Иез. 26 – 1,7 и дал. с 29 – 18, где Господь в награду за неудачные осадные работы при Тире, обещает Навуходоносору воздаяние в Египте. Надписи показывают также, что он, после осады Тира, сделал несколько внезапных набегов на Египет (снавю Иер. 46). Библия изображает Навуходоносора, как ревностного идолопоклонника, который всё-таки, когда умудрённый богом Даниил объяснил ему значение его сна о большом истукане, признал, что Иегова есть Бог богов (Дан. 2).

(იეღოველების სექტის შემობრძანებისას, მათ ერთი რამ დაავიწყდათ, რომელი ლექსიკონითაც თვითონ სარგებლობენ - იქვე ახსნილი აქვთ, რომ იეღოვას სახელი არის ია - უფალი იესო ქრისტეს ტოტემალური სახელი.

“Иегова, имя которым Бог называет себя, как вечно верного заключённому союзу, который называет Себя также Сущим (Исх. 3 – 14), который есть, был и грядет (Откр. 1 – 4 см. Бог).’’ Сокращённа форма слова Иегова есть Иа или Иах, например в Исх. 15 – 2 “Слава Моя - Иа’’ (евр. Текст). Псл. 62 – 5 Иа есть имя Ему (евр. Текст). Иногда Он сложен с Иеговою (Исх. 26 – 4 евр. Текст), или с “Елохим’’ (Пел. 67 – 19 евр. Текст).’’

შვიდი ბგერა, შვიდი ფერი გასაღებია გენიოლოგიის სპექტრალური განშლისა: დო - წითელი, რე - ნარინჯისფერი, მი - ყვითელი, ფა - მწვანე, სოლ - ლურჯი, ლა - ცისფერი და სი - იისფერი (ია). თითო ფერი შეიცავს თავის თავს და თავისი ექვი ტონალობა გააჩნია სხვა ფერებთან მიმართებაში ანუ 7 ფერი უნდა გავამრავლოთ 7 ტონალობაზე, რაც უდრის 49 ტონალობას 7 ფერისას.

აბრაამიდან იოსებამდე 42 ტონალობაა დოდან - ლამდე, თვით იესო ქრისტე 7 სანთელს შორის - იისფერის შვიდი სპექტრალური ტონალობაა.

42 + 7 = 49 - სრული მზის სპექტრალური ტონალობის რიცხვია.

ნაზი - არე (тонкий мир), ნაზ-არე+ველი - მონიშნული სივრცეა, რომელშიც იისფერის შვიდი ტონი სუფევს, სახელი - იესო. იეს - ანუ იისფერი ქმნეს-ო ანუ მთავარი შემეცნება სფერულია ო-სი (ო-ო რა ლამაზია) სრული ყოველმხრივი ანუ სფერო. ო - სივრცული ხედვით არის სფერო.

იესო ქრისტე ნაზარეველი კაცობრიობისათვის სამების განმამჟღავნებელია, კაცობრიობის მამასთან მიმყვანი, სრული შუამავალი კაცსა და ღმერთს შორის: სამება - მამა, ძე და სული წმინდა; ხოდა აქედან ამოსული ქართული ენით აეხსნება ლოდი ანუ მძიმე მოლოდინის ტვირთი ქართველებსა და ებრაელებს. გავიხსენოთ, რომ ქართული ანბანი სამაროვანია: ერთი არეა ასომთავრული, მეორე - ხუცური და მესამე - მხედრული.

სამ-აროვანი დამწერლობის სამ-მშობლოა სამ-ების სამებისეული არსით და აზრით განწყობილი ფიქრი ქართული, ამ ფიქრს შვიდ სხეულში აქვს ქროლვა და ოთხივე სტიქიის ანუ წესის მაცოცხლებელი და დამბადებელია. ამ ენით შესაძლებელია ელაპარაკო წყალს, ამ ენით შესაძლებელია ელაპარაკო მიწას, ამ ენით შესაძლებელია ელაპარაკო ჰაერს, ამ ენით შესაძლებელია ელაპარაკო ცეცხლს. ქართული ენა სამ-ყარო-სეული, სამ-წ-ყარო ენაა ძით მჟღავნებული, მამით მოცემული და სულიწმიდით აღვსილი.

ჩამოვაყალიბოთ ერთი ვერსია, რომელსაც არსებობის უფლება აქვს და დავაკვირდეთ, შეგვაძლებინებს თუ არა ისტორიის დაფარული კვალისა და ბილიკების გავლას. ვერსია კი ასეთია:

ნაბუქოდონოსორმა ისრაელს აართვა რჯულის კიდობანი, ყველა საღვთო ჭურჭელი და შეინახა ბაბილონში. ქართველმა ებრაელებმა ქართველ ქურუმებთან ერთად აღზარდეს ალექსანდრე მაკედონელი და გააგზავნეს საღვთო დიდების დასაბრუნებლად. ალექსანდრე პირნათლად ასრულებს დავალებას და ამ საიდუმლოებას კიდევ ერთხელ გადამალავს, ოღონდ საქართველოში ანუ კავკასიაში.

დავიწყოთ ვერსიის გადამოწმება და პირველ რიგში დავადგინოთ თუ რა კავშირი აქვს ნაბუქოდონოსორს საქართველოსთან და ქართველ წინასწარმეტყველებთან, რომლებიც იმ დროში ქალდეველებად მოიხსენიებოდნენ.

“Халдея – (Быт. 11 – 28) земля Халдеев (Иер. 50). По описании древних географов, она находилась около Персидского залива и граничила с Аравией, т.е. представляла приблизительно южную часть Вавилонских владений, обозначая всё Вавилонское Царство (см. Вавилон). Халдеи, евр. Касдим, описываются как дикий и жестокий народ (Авв. 1 – 6 и дал., Иов. 1 – 17). В Ассирийских записях они называются Калдим или Калдиай и провинция Вавилона названа там “Мат Калду’’ т.е. страна Халдеев. Халдеи в некоторых местах Библии обозначают учёных людей, особенно астрологов. Наименование этих учёных халдеями произошло потому что, вавилоняни ревностно изучали астрономию и т.п. науки (см. Дан. 2 – 2 и дал.)’’.

ჩემეულად ანუ ქარითით ველითით აღმოყ-ველითით ასე წინ-იგნება წიგნითით.

ბაბილონი - ბაბილო + ონი

გასენება - სულხან-საბა ორბელიანი

ბაბილო - (ხე) მაღალი ვენაი, მაღალი ვაზი. ხის ვენაი, გინა გრძელი ვაზი

(ხე) დობილო ხეზე ვენაი.

ვენაი - (ხე) საყურძნე (ესაია 5 – 1-7)

ვაზი (ხე) ყურძნის ხე. /სულხან-საბა/

ონი - (ონი, ონე, ჰუნე) ცხენი გვარიანი პირველი შეკბობისათვის.

ბაბილონი = ბაბილო + ონი

ბაბილონი = (ბაბილო - ვენაი) + (ონი - ცხენი გვარიანი). აქ ცხენი ენის ტოტემია ქართველთა (ცხე - ენით, ცხებული - ენით, კურთხეული ენით კურთხევა).  შემდგომ სიტყვა გვარიანი - (მოგვარებული საქმე ანუ მოგვთა - არეში მოყვანილი საქმე).

გვარი - გუარი - შემასრულებელი, გვარი შემასრულებლად უთქვამთ. /სულხან-საბა/

(იერემია 15 – 3)

შემასრულებელი - გასრულების მოქმედი.

ბაბილონი = (ვენაი + ცხებული ენით + სრული) = ვენაი ცხებული ენით სრული ან ვენაი ცხებული ენით გუარიანი ან ვაზი ცხებული ენით სრული.

ქართული ენა ბაბალოვანი ენაა, ძუ - ენაა წინ-გნებით ანუ დედანში დედა-ენაა ორთოდოქსალური გააზრებითაც. ერთ ენაზე ლაპარაკობდნენ ბაბილონელები, რომელთა ენაც ცას სწვდებოდა ანუ ღმერთის შვილების ენა იყო. შენ ხარ ვენახი! დღესაც უფალს უმღერის მთელი საქართველო და გაიხსენოს, რომ უფლის ენა - 

ვენაის ენაა. ვენაი მკვიდრთა და მიწადმოქმედთა სიმბოლოა, უფალი მიწადმოქმედთა შვილია ანუ გიორგიანელია, ესე იგი ქართველია. ვაზი და ფარ-ნავაზიც გაიხსენეთ ჩემო ტკბილო მევენახენო.

თანამედროვე ენით და პოპულარული გააზრებით რომ ვბრძანოთ, ქართული ენა მატრიცალური ენაა მსოფლიოსათვის, ეს ენა ცამდე აღმამაღლებელია და ღმერთამდე მიმყვანი, სწორედ ამ ენით ესაუბრებოდა ედემში ღმერთი ადამს. მას მევენახეს ენა ჰქვია, დიდი მევენაე კი - უფალი იესო ქრისტეა დასაბამში ფარულად მოქმედი. ამ ენით აიხსნება ბიბლია, რომელი ენითაც დაიწერა - იმ ენით აიხსნება.

ახლა ბიბლიური კოდით ვსაზღვროთ:

ონი - მზის ქალაქი

ვენაი მზის ქალაქისა (ბაბილო + ონი)

ვენაი - ვენაე - მედრული დამწერლობაა, მხედრის აღჭურვილობით და კურთხევით. კურთხეული კი - ესავია: “და მახლითა შენითა სცხოვნებოდი’’ (დაბად. 27 – 40).

ესავის მოდგმა - ქართული მოდგმაა. ესავი მონადირეა და ესავის მოდგმის ებრაელები - ქართველი ებრაელები არიან, ქართველების ებრაელობას ეკუთვნის მსოფლიო ებრაელთა მამობა და ისინი იუდეველთა შთამომავლები არიან. ეს ის ებრაელები არიან, რომლებიც ეგვიპტის ტყვეობაში არ მოხვედრილან და არც ბაბილონი გაუვლიათ. მათ თავი ბოლო ჟამისთვის დაფარეს და ქრისტიან ებრაელებად ითვლებიან. მაგალითისათვის სიდონიაც კმარა, რომელმაც ქრისტეს კვართი ჩაიხუტა.

ამიტომაც ჰქონდათ უფლება ქართველებს - ცხენზე ამხედრებულთ და მახვილით შემოსილებს - შესულიყვნენ იერუსალიმში. დაახლოებით მიმიხვდებით, თუ რა ცოდნას აზიარეს ალექსანდრე მაკედონელი ქართველებმა, სულიერი ბაბილონის მსახური პურითა და ღვინით ზიარებით გახადეს. ალექსანდეს - მაკედონელთა მეფეს იუდეველთა რანგი საქართველოში მიანიჭეს. ქართველმა ქურუმებმა, ასეთი რამ უთხრეს ალექსანდრე მაკედონელს შეხვედრისას: ჩვენი ქვეყანა ძნელად სავალი და მიუდგომელი სოფლებითაა სავსე, გარდა ამისა დიდი კულტურული და სავაჭრო ურთიერთობა გაგვაჩნია ევროპასთან, კერძოდ რომთან და საბერძნეთთან. ჩვენ გაღიარებთ როგორც მეფეს და მესიას, ღმერთის ძალაუფლების ქვეშ მოარულს. ამასთან ერთად მოგცემთ ძღვენს და მიგვიღე როგორც ძმები და მოკავშირეები. ალექსანდრე ბაბილონის დასალაშქრად ემზადებოდა და ეს გარიგება ძალზედ აწყობდა, თანაც ჩრდილოეთიდან ანუ კავკასიის მთებიდან თავდასხმისაგან დაცული იქნებოდა. ალექსანდრე წაიყვანეს და აჩვენეს საიდუმლო უძიროდ წოდებული დაფარული ჭა, დაიბანაკეს ჭასთან, მერე სამი დღის მშიერი კლდის მიმინო მოუყვანა ბაზიერმა. მეორე ქურუმმა დაკლა წითელი მამალი, ამოაცალა სისხლიანი გული და ჭაში ჩააგდო. ეს სცენა კლდის მიმინოს აყურებინეს და მყისვე ხელი გაუშვეს. მიმინო ნამსხვერპლევს გაეკიდა, ცოტა დააყოვნა და უკან ამოფრინდა. ჭაში სიბნელეა, ხოლო მიმინო მხოლოდ ნათელში ჭამს მსხვერპლს. ჭის პირზე შემომჯდარ მიმინოს კლანჭებით მამლის გული ეკავა, მამლის გულზე კი ლალი იყო მიწეპებული.

ლალი მამლის წებოვან გულს ააძრეს, განბანეს და ალექსანდრეს მიართვეს. გავიხსენოთ, რომ ლალი იუდეველთა ქვაა და იუდას კურთხევა გადასცეს, რათა გამარჯვებით ევლო ბრძოლაში. /ქართული ხელნაწერები/

ეს მაკედონელთა მეფის - ალექსანდრეს პირველი სტუმრობა იყო საქართველოში.

Македония (Деян. 16 – 9) замечательная в древности область на С. от Гнеции, с Фракией и Эгеймким морем на В., Адриатическим морем и Иллириею на З., Дарданиею и Пеопиею на С. Границы области, как и естественно менялись в различные времена. Ранняя история Македонии покрыта мраком неизвестности и легенд. Первым царём Македонии, как утвенждают, был Пендикка (814 г. до н.э.), его управлял также Филипп и Александр Великий. Последний царь Македонии был разбит Римлянами при Пидне (168 г. до н.э.), последним событием закончилась монархия в  Македонии, и страна в качестве провинции подпала под власть Римлян, разделивших её на четыре части. Македония особенно замечательна как первая европейская страна, в котоной св. Ап. Павел проповедовал Евангелие. Некоторые из городов упоминаются в  Новом Завете: Амфиполь, Апполония, Берея, Неаполь, Филиппы и Солунь. Непосредственным поводом к посещению Македонии св. Ап. Павлом с проповедью Евангелия послужило ночное видение: предстал ему некий муж из Македонии с просьбою “прийди в Македонию и помоги нам.’’ Ап. Павел находился тогда в Троаде. Повинуясь Божественному призванию, где его Евангельские труды и проповедь увенчались полным успехом. (Деян. 16, 9-12)

Сподвижниками его в этом святом деле были Сила и Тимофей (Деян. 18 – 15) и Ерасть (Деян. 19,22). После этого первого путешествия ап. Павел нередко посещал Македонию (Деян. 19-21, 20 - 1-6). Цветушие церкви и ревностные проповедники истины Евангелия быстро развились в Македонии, как мы можем видеть из неоднократных указаний в кн. Деяний и Посланий св. Ап. Павла. Три из его посланий были написаны к церквям, находившимся в Македонии, именно два к Фессалоникийцам по Божьему вдохновению. Церкви Македонские апостол представляет в образец Коринфянам (II Кор. VIII – 1, XI – 9).