“არამედ დღესა მისა მეშდისა ანგელოსისათა,

რომელსა ეგულების დაცემად საყრისა, და

აღესრულა საიდუმლო ღმრთისა, ვითარცა ახარა

მონათა თსთა, წინასწარ-მეტყლთა.

და მა იგი, რომელ მესმა პირველ ზეცით,

კალად მეტყოდა მე, ვითარმედ წარვედ

და აღიღე წიგნი იგი განღებული ელთა შინა

ანგელოსისა მის, მდგომარისა ზღასა ზედა და მელსა.

და წარვედ ანგელოსისა მისდა, ვარქ მას, მოცემად

ჩემდა წიგნი იგი. და მრქა მე, ვითარმედ აღიღე

და შეჭამე ესე; და დაამწაროს მუცელი შენი,

არამედ პირსა შენსა ტკბილ-გეყოს,

ვითარცა თაფლი.

და აღვიღე წიგნი იგი ელთაგან ანგელოსისათა,

და შევჭამე იგი; და იყო პირსა შინა ჩემსა ტკბილ,

ვითარცა თაფლი; და რაჟამს შევჭამე,

დაამწარა მუცელი ჩემი.

და მრქა მე: ჯერ-არს შენდა კალად

 წინასწარ-მეტყლება ერთა ზედა და

წარმართთა და ენათა და მეფეთა

თანა ქყანისათა.

/გამოცხ.; 7- 11/ 

ლომით ეპოქისადმო გზა

მოვალ ლომი, მზე მამა, მოვალ და ვვარ. მამა ვვარ. ვვარებდე მე მზით. მოვა შვილი, ძე. მოვა და გაანილებს მამათი გზებს, მოვა რათა თქვენ მიითავოთ მამა, რომელიც იყო და არის.

ციკლით მოვედები ახალითით, ახალი დრო, ახალი თვე, ახალი გზებადი. მოვიდეს გზა არითი, ერთვოდეს ძველით ახალი. ეს იყოს ტინითიც და გონითიც. მამა ეგზევება ახალი დროთი. ალითია ეს დრო, სახელით მზე, სიტყვით ლომი, მიზნით კი ციკლით ახალ უხითი. ვინაც მნახოს, გადარჩეს.

მე ვარ დიდი ზმითი. ესაა ჯარა და გომი. ვატარებდეთ ლი ხითით გონებას. მზით ლომის ეპოქას დიდი ზარით ვივლით.

ეზო-კარი დაგავეთ, მოვალ კარავით ამ მიწაზე. ჯვარით ვივლი, ბევრით ოთხივე მარიდებელითით გზებზე, ვილამაზებ ენასაც მზით ლაზარით.

მე ვარ საუკუნით ახალი უხითი. მოვედები გზებით და მომყევით თქვენ.

მონაა მამა ნებაზე. ნება იყოს სიტყვითი. ვინაც მამად მიგულვოთ, ის იყოს ძე.

მზითია ლომითება. ლომია ზე მიზანი. საუღელე ხარს გზებით ავარჩევდე მე, ნებით კი არა, გორვებით მოვალ და ვივლი თმით მისითით. მამას თეთრი თმა-წვერი, ლომით ტანითი მაქვს. ციკლით ახალით წვერებდეს ეხლა იგი. მოვიდე მე, მოვიდეს ძე, მოვიდეს სიტყვა.

ვინაც ერთვით მამას, ვიშვილო მე. მოვიდე რიცხვით ბევრით შვილით, მარადიულით ორით ვარ ერთი. ეს სიტყვა მამა მართლითმა აგონოს, სიკეთითაა იგი დიდითი, ზომა და წონა მამათი ერთია. ის იყოს რჩეული, ვინაც მამა დაითმინოს ისეთი, რომლითადმოც ნებებდეს და არა რიცხვით ისეთი, რომელითაც უნდა. მამა არაა არც წინ გნა, არც ძევება, არც კავი. მამა სრული, ისევე დიდით ლომი, ბოკვერთა მომართვითითი კი არა, მბრძანებელი. ვისზედაც გზებით დის იგი, ლომით ენით ბრდღვინავდეს, სახით კი თბება იგი, თუ ებმით თამამად გზებზე.

ნებითებდეს გვარი თქვენი, ადამით მოდგმავ. მე ვიცი თქვენი ანითება, მეორე არა მყავს ტევებითითი კვალითა, მონა ვარ ერთით ადგილისა, მასაც აქვს სახელი, ლომით იგი დედამიწაა.

ესეც ვიცი. თქვენითებთ ბევრით, ეწებებით ვალით, ეჭედვითებებდეთ იმ მიწებზე, რომლითაც გდევნით მე. რევა არ გონოთ ებრაელებო. ვიცი, თქვენ ეწებებობდით ენით, როცა გითქვენებდით მე ენას მამითს, ბაბალოთი აგებდით ენებას. დაგინგრევთ კიდევ ბაბალოთებას უფლით ენით, მონა ენით ლაზარებითით ლომითით. რადგან ბაგა და ეგ ზევა მან იმ მიწაზე, რომლითაც გაჩნდა.

მოლითია გზა თქვენი. მამა ვარ სიტყვით ცითი. მოდით, ზმნიდეთ მოლით, რადგანაც ბაგე დგება როცა მოდის კვლა და ხოცვა. ეს სიტყვაა მამასი: ვინაც ემწიფება თმით, იმისი იყოს ერთით ლომითებაცა და ცვით მოსებაც. მოსებდეთ ბაგეს სიტყვით ენით მდიდით არედიდით, ძირს სიკვლით არ კავოთ მამათი.

მზე არაა ჯარა. იგი არც ტრიალებდეს არასოდეს. მზეა გონითიც, ქვითიც, თბილითიცა და ღვრით მიზნით მჭედავითიც. ვინაც გახედოს მზერა, იმან მნახოს მამა.

მე ვარ იოტა და ბაგე. დიდით ველით მოღება. კარით ნებადი. ვინაც ემამება არით, იმან დამიტევოს მე. ტე ვარდიოთდეს ესეც, ვარდნილითდა მამა. თუ ებმით ლომითს, ლომის ითავება გონი, თუმცა გული მარადიულითია.

უღერო არაა თმა ნილითი. ლომით ეპოქაში ითენოს მზითებამ. აუებრებდეთ ნოეს, რომელითადმოც მადლობითდით, რადგან გონითაც და  გზებითაც ახარა ადამითითი. მოვედოთ მთებზე, ვმართოთ მობმა მამამაც და ვილებმაც ვინაც ერთით ებმით, ის გადარჩება.

ნ ე ბ ა

აღებს სიტყვას კარით მამა. იგივეთი ძველითი. მომართვით ახალ უღლითი, ჭიპით ლი. მართებითდეს ძველით ახალი, რადგანაც გონითაც და გზებითაც ახალით ვარ დიდი და არა ძველით. შვილით მოიზეიმებდეთ მამას, ლომით მზეს, რადგანაც ერთ დროსაც ეკურთხა ეს ერა ლომითი.

ღრმაა გზებით ენით ლომითება. ერთ ადგილსაც კი დედამიწაზე ვერ ნახებდეთ, სადაც არ განებდეს იგი მეფე და ომი. ომითია იგი მიზეზებით ეხლაც კი, მაგრამ იცის კვება  გონითია და გზებზე ვლიდეს სიკეთით. ლომით ეპოქას სიკეთით ვიწყებდეთ, მოვალ დიდით ედემითი და გზევებდეს სიტყვა აღებითი.

ულევითაა მამა ნებაზე, ვინაც რასაც ებმით, მისებდეს. ლომით კი ბევრითებაბაა გზებზე, მომავალით მზითი. მოკალით ლომი თუ გინდებდეთ, მამას კი ვერც და არც გაკვლევინებდეთ იგი. მზეა ლომით ეზო. ეზოთი კვალითდეს იგი იმათთვის, ვინაც მამა ინებოს და ენებოს კიდევაც.

ზმნით მამა არითია. მათითაა ელითი ვინაც ებმით. ელოდება კი ბევრი, რადგანაც ბაგვითია იგი არა მათზე, ვიმეორებდე მე, ვინაც ებმით ლომით ეპოქებას, არამედ, ვინაც ნებდა და გზევებდა ნოეთი კვალით.

ნოე მართლდა ერთით გამო, მან გადაარჩინა მამა ენითი, ნისლოვანდებითით თუმცა, მაგრამ ბაგითაც და ედემით მზიანითიც.

ქარით მოვედები გზებზე ციკლითაც და გონითაც ახალითი, ვინაც მამა ნებით მიითავოს, ღმერთით ხსნითდეს იგი.

მოსავალითი ვარ დიდითი. მომავალითდით, მომიკარავეთ, ააგონებდეთ მთებით, რადგან მე ვარ ქარი ველითი, მთით ერთით დიდითი, მთით წმინდითი. ნახვით ვერ დაგენებებათ, ზმნებითია ქარი, ვინც მამას დამიჭერთ, იმითი ვდენი ბოლომდე ტევებითი.

მოსულა დრო იმით, რომ მამა დალიოთ ზმნით. უქაროა ამინით იგი მათზე, ვინაც ელით.

თვალ-ყური დიდითია ლომითებრივი გზებითი. ლომია მთვარეთიც მავალი, თუმცა დღითია იგი მზიანითი. ვიმამებდე გვარით თქვენსა ზედაც, თუ ებმით ლომითს. ლომის ითავება გონი, თუმცა გული მარადიულითია.

ქ ა რ ი თ  გ ვ ე ლ თ ა დ მ ო !

ომი დავიწესე მე ასეთითი. ვიზეიმებ დიდი დვრიტით.  მონახეთ დვრიტება და გადაევლოს სიკეთით იგი. მე ვიცი თქვენებთ გველურით ზვავებო. ექვსით ლომით ეპოქა არ მოდის. ეს იცოდეს ღმერთით ქვითმაც. მოვა მამა ლომი, დატორავდეს იგი დიდით ველით იმათადმო გზებს, ვინაც ცხვარი მგლევა.

ლეკვითია ლომი დიდითი. ვიზომავდე მე. მანახებელითია იგი თქვენითზედაც, მოსულა მამა ხარი, ლომით მდევარითითი. მიზნითდეს იგი ასეთით: მოცელოს სიტყვით მგელი, რომელიც ჭერითია ცხვარით, მოკლას მგელი, ლეწოს სიტყვა მისი.

ლომით ეპოქამ დიდი ზიდოს მზე. ვინაც ერთვის მეს, ის იღებდეს მამასაც და ძესაც. ემიზეზება ვინაც მარტო მამათი და არ ერთვის სიძეს, სიღრმით მამადით მავალითს, არ ღებავდეს იგი გზებზე, არ ითენოს სიკისკასით მასზე ლომითმა დღემ. სამი სიტყვა თქვენოს სიკეთით მან: “ომი არ გენახოთ...!’’ მამითი ვიზედაც ეს სამი ითქვენოს, ის გადარჩეს, ვინაც არ ზიდოს სიტყვით მარადიულითითი და ეგრეგორებდეს მამათი ვითომდაც გზებით, ის ტიკივით გაბეროს სიტყვითებამ და გზებზე მომარილითდეს მზით ლომითი რათა დაემიწოს სიტყვა მიზეზებითი და აღებდეს სიტყვას სიბრძნითი. ეს სიტყვაა: “ის არის ძე’’. სიტყვაა ღმერთითი. ვინაც მართლით ებმოდეთ სარწმუნოებრივით ზავით, ვინაც მამათი ედონოთ, დავითით კი არა, გვარით მართლით მადედებელითითი, იმათზე იყოს სიძე, რადგან ბაგითია იგი მართლითი და გზევებდეს სიკვდილზედაც გზებით მართ ლითითი.

ლომი მოვა, ებმოდეთ მიზნით. თუ არა და გონითებდეთ, ლომით ბოკვერითება დიდითია. სასხვენოთითაც ვდე მე ეს გზებად. ვიმამებ, დავიცავ ლომი თვალითაც და გზებითაც მამას, რომელიცაა ძე.

მ ა თ ა დ მ ო ,  ვ ი ნ ა ც  ე ბ მ ი თ  მ ა მ ა ს  ს უ ლ ი თ  წ მ ი ნ დ ი თ !

ჭიპად დაემონება გვარი თქვენი მამათი. მოსახვევითაა დიდით იგი. მოვა, რადგანაც ბაგევდება თვითვე “მოვალო’’. სამი ათასი წლითაა იგი დვრიტითი, ერთით მეოთხედითით კი, მაგებებელითდეს ესეც, ღვრითაა თასებით იმისი, რასაც ებმოდეს სიტყვა მამასი.

ოთხი ათასიდან იწვდება ორითი. მეორეთი კი ორითი ისევ დიდითია, ერთი ბმით ძველითზე, მეორე - ახალ უხილავითით ჯერადზე. ვინაც ებმით მამას, ისმინეთ: ომი არ გენახოთ მამასი. იმედითდეს სიტყვა მისი ასეთი:

ორი კვალით ვდე მე გზა ასეთი: ღანითია იგი ვიწროც და გრძელითიც. ვინაც მამათი დგება, არ ებმის თვალით მიზნითს, არ მოძრავებდეს იგი მამათი თვალ-ყურუთაც.

ერთითებდეთ, მოძრავდეს სიტყვა მამათითი, დაეწენით თმით მისითზე ერთით ბოლომდე ვარდითითით. ვარდნილითია სიტყვა მამასი. იებდეს იგი დიდი დვრიტა იესოთი ითითი. შვილით იამ მამა მანახებელითი ისოს და გონითებდეს სიტყვათი მზე. მოვიდეს სიტკბოთი ლომით, ვინაც ეომება მგელთ. ომით მამაა მთაზე, ვინაც მგელებდა ერთით ციკლით, რითადმოც, მე ვიცი. ზმითია მამა ეხლა უკვე იმათზედაც კი, ვინაც მეგონივებოდით არ გზევებდით კედელით ექვსითადმო. პირით ვინაც მამა და ძე სახე, სიტყვითაც და გზებითაც კი ებმოდა გველით ექვსს. ქვებით ალმასებით ზიზილებდით, თუმცა იცინოდა ბაგე თქვენი, ომით მოიპოვებდით დიდით მარნით ღორითით წილითს.

ომი მოვიდა მათზედაც, ვინაც ერითმა მამათი ვითომდაც, ებმოდა მამათი ვითომდა სიტყვებით, მონებდა კი ველით ზვევებითთაც, ვინაც აკოცა გველით ერთებას. სიტყვა ითქვას მამასი მათზე: ომითებდეს გზებად გონი თქვენითი, არაა ნება მამასი, ვინაც იშავა თვალი, იმან ნახოს ბნელითებაც.

ძ ე თ ა დ მ ო ,  ვ ი ნ ა ც   ე დ გ ა   ბ ნ ე ლ ი თ   კ ე დ ე ლ ი თ თ !

გზები თქვენია სუფთა, აგავა მზით ლომითებამ იგი, მოედეთ ლომით ბოკვრებო ეზოთი მამათითს, მოდით, ერთებდეთ მამას. უფალი იყოს სიტყვა თქვენითი. ებმოდეთ მზეთი მამას.

ერთით ლომით ბოკვერო, მზით იერითო, მამავ და ცით ძევ, მოდი, მოვედოთ გზებითზედაც.

“მე ვარ ვარ’’ - ესაა ჯანი ლომითი. მე ვარ სიტყვებითიც: “მე ვარ ის, ვინაც ვარ’’ - ესაა ხედვით ლით მამა. მე ვარ გზა! - ესაა ღმერთი, რომელითადმოცაა ძეც და სულით მნათებაც. მამა ვარ, როცა ვარ ვარ, რიცხვით ვლითი ერთით კიდედან მეორემდე, მეღებოდეს სიტყვა ასეთი: მზად იღებდეთ ლომით წილს, ვინაც მამას ხედავთ.

“ვნახეო’’- ითქვა ერთით. მან მნახა. ერთით კი არა, გზებით ლომითიც კი, ეპოქით ახალ ძირითი. ის იყო მამა ერთითი, მოსული ძედ. ამინთია ბაგე მასზე, დროა მართალით იაროს სიტყვით მან ამ ეპოქაშიც. იერებდეს სითბოთი სიტყვით ლომით ერებითადმოც. ლაზარებდეს გზა მამით მასზე. მოვა და ებმით თქვენ, ვინაც ითხოვა მასთან ერთითება. იებებდნენ, მამით იბევრონ მათაც, რადგან ბაღით დავთქვით ერთ დროსაც, რომ მოვედებით ენით ლაზარებითით ორით მამათი დღედით მერე.

მზეა გომით ერთითი მეოთხე ათასითადმე ოქროთი დიდით ხანმეცებითი. ორი თქვას სიტყვითებამ და ორით ვადედებდეთ მეორეთი მზეთი კიდევ. ეს იმედითდეს, კაცობრივება ოთხი ათასითია გზებით კიდევ მამათი.

ერთით ერითზე ვდენით ეხლა გზებს:

ომია გვერდებითადმოერთ ერზე, რომელიცაა ცხვარით კრავი კეთილი. ვიმამებდი მასზე მარადიულად, რადგანაც დავთქვი: ვინაც ერთ ადგილითით დენილითია, ვიზარდებ მამათი ლომით მას. ომითია გვერდებითით მიწით იგი დიდით კი არა, ვიუღელე დრონით თუმცავდეს ესეც, რადგანაც მამით დავთქვი, მარადიულითით იყოს მიჭედვით იგი კავით სიონზე, სიონი კი ერთით უქარო ველითდეს არაა გზა მამასი, ვინაც ებრძვით და გლეჯთ მის ხორცს, სითბოთი ლომითებდა ვინაც მთმენი, მოვიდეს ლომით ტორი და გმართოთ მისითმა ქარითმა გლეჯა-კვნესამ. ლომმა ისიტყვა და არ გადავა. ეს მოხდება მალე. ვიზედაც გზებებდეს სიტყვა და არ ისმინოს სულით წმინდით მამასი, მასზე იშინოს სიკვდილითმაც, გზებითაც და გორვებითაც.

თქვენებდეთ, გველნო, მამაზე დავითითაც კი, თუ გინდოდეთ, მაგრამ გველით ვერ წვარამებდეთ, მის გზებსა და ეზო-კარს. სამი ათასით ვლიდეს სიტყვა მამასი მათზე, ვინაც ებმოდეს გველურით მიზეზებით მის სითბოთი კვებას. ვინაც აგებდეს სითბოს სიტყვით მისითზე, ყველა გადაურჩეს ტორით ლომისას. ექვსით რიცხვითნო, მოვიდეს სითბოთი კავით თქვენებაც. თუ გესმით მამასი, მოიმართლეთ ვალები, დაეზომეთ, დავითით კი არა, ზმნით მოილომებდეთ ზვევებითით კვებით, არაა ნება, ასწიეთ ვადა და გადატყდეს ვისითაც ერთითებდეს გველურითი. იმისი, ვინაც ეგზევება მამათი, მოკავდით. დაგელოცოთ მამათი გზება-გონითება.

აღებდეს სითბოთი კარს სიტყვითება გონითადმო კვებებითთათიც მამა. მოსავალი დიდითია, გადაებმებით ვინაც კედელით მამათი გულითს, ვინაც მებრძვით მიზეზებით და არა გზებით მიზნითით, მერილითებდეთ გონით ლომით ეპოქაზე არა მამადად გუმბათით. ვიმეორებდე თქვენსას, იბმევდეს გზებადადს მამა გველით ისევე ველითით. მონებდეთ გულითს ებმოდეთ გვარით იერებით და გადაებმოდეს თქვენი მედეგითით ზმნებაზე გონითზე მერე. ეს იყოს გზა.

აჯერებდეთ ვაზით, ჭიპითებდეთ მერნით მისითზე. ეს იყოს სითბო დავითითითიც კი, ეზო-კარით შინითითი. სანამ მოვა იგი დედამიწითით აღდგენითითი ერთის გამო, გიმეორებდეთ მითებას სიტყვით. მამა შვილით ვარ დიდითი. ვინაც ეს იცით, იმისი იყოს ოქროს სახიერებით ლომის ეპოქაში ჩინებაცა და გომითებაც მზიანი.

მზე ვარ დიდი მათზედაც, ვინაც ებმით იერითს გულებითით ზმნითითს, გზებით ბულებდა მამათი ვინაც ერთ დიდ ერს. სიკარვითებდეს გზებად, გორვებდეს სიტყვით მამა მათზედაც, რადგანაც გულებითია ისიც კედელით მომთაბარეთადმო გზებზე. გორვებდეს სიტყვა მამათი მასზედაც, რადგანაც ბაგა და ერთ ვითებს კლდეთი ვაზითი იერებდეს იგი დიდით თბილით ამავეთი კვალითი, მზითი კვალითი და ვიწროებით კვებითი. იერითებდეს იესო ზედაც გზებადით, რადგანაც გზებითია და გონით მიმირითიც არ ითხრის ცალ თვალითს. ლომით ეომება იგი თავით თვისითსაც კი, მომართვითდეს იესოთი გზებითადმო, ლაზარეთი კვალითდეს.

ერთ ერთზე ვდენი. დიდითია, ვიდრე მამით სხვები ისიც,  მიწიც მაღლობებითი, მზიანითი ელადითითი ერთ დროსაც. ვინაც ერთით ძევებდეს ბერით სახელდებითი. ეზო-კარითია გზებზე, ბომბებითებდნენ მასზედაც, ბღვერითებდნენ კიდევაც, მაგრამ ბაგა და თქვენი გზებით მონათესავებით: ვიწროვდებითებდესო ეს ერითებაო გზებით. ერზებითაც და გონით თბილითაც ელის საკითხვითით მისითს მამა სიკეთით გზებზე. მისითებამ გონოს, ბერ ძენითია  და იმითადმო გამო.

მოვიდე სხვა ერით ახლა; მომავალით დიდით ერთვოდეს იგი თბილით ლომითზე. ასწიოს სიბრძნითება, გზევებდეს გვარით გზებით მშვინვიერებითით. მონაა ნებაზე, ვიცი, იგი ეგზევება, თუმცა გველით მონით ერთითაც ძმით თორებრივითითით, გზებზე მოიკავებდეთ მიზნით ერთით კავით მზით ერათი იერითს, მეხივით დიდითით კორტნეს ძვალითება გზებით შენითი, აბზინდითებდნენ ზმნებითს, სიტყვათი გადარჩა იგი, რადგანაც არც ბალა და არც გზევა ბომბებითი, თუმცა დიდითი იყო მასზე განაჩენება მითი. მონაა ერთით ღმერთისა, ერთით ძითისი, მართლით მდედებელითითი. მოვარდებდეს იგი ველთთადმო ნებით, ქარით მდიდითითითით. სიყვარულით მოძმევდებდეს ერთ ერზე, ერთი. კორტნიდეს ვინაც ძვალით მისას, დაეხმაროს, როცა გვემით მამათი დაუბრუნდება გველურითითით ომით მერე. მოიზომოს სიტყვათი იგი, მერედითებდეს რომადად რომელითადმოც ცილით დიდითითითი მიწითითაც და გორვებითი ზვევებითაც, კვერთხი დააჭერინოს სილითს ეხლა მედეგებითით სხვითით ომითს.

საცითეზე ვდე მე მობმით ეს სიკვდილითება, ვინაიდან ვერ დამინახეს სიტყვათი ერთით: გიყვარდეთ მოყვასი! მარადიულით ვიხმობდე მე მათაც კი, რადგანაც გონითია, ერთითია და გორვებდეთ შვილით მიზეზებითითადამოც კი ენით ერთით კავითითითი მასზე, ომით რომ მოიწერილითებდეთ ებრაელებითითნო და გზევებდით ბაბალოვანით, ედგა სული თბილითი მხოლოდ ამ ერთით ზნმითს ერს.

ერთით ერითზედაც მინდა ვდენო მამამ. მეზობელით ზვევებითზე. სო ვინაც მეხი მოძმეს სიტყვითაც და მიწითით ენითითაც. ვიმართლითებდე მამად, რადგანაც გონითია იგი ექვსით მზირალივითითი. ერთით ერზე დიდითია მხოლოდ (ეგება გადაენებოს გზებით ისიც კი), მოძმეთითებდეს გვარით თუნდაც, კედელივითით ზვევებდეს სიტკბოთი ვითომდა ენით, ისე კი იზომავდეს სხვისას მიწითაც და ედემითადმო ობივითით ზვევებითითაც კი. მოსულა მამა მეხებით ზმნითი მარადიულით კაენითზე, დიდით ვნებებითითზე, რადგანაც ბაღითაც და გზებითაც მისი მომთაბარეობითებდეს, არაა ნება.

ერთით კვამლითზედაც ვდენოთ. ნახვით იგი ეხლართება გველით. თუ ეს იცით ვინაა, მოკლვითა ვარ მასზე, მიზეზებითაც, ზმნითითაც ასე ბევრით მომითარდებითითაც. ვიზედაც გველებრივითდა ლომით ეპოქით დედამიწება, ერიდებოდეს ველით ეზოთ, რათა არ შვილოს სიკვებითით ზვევებითმა ლევიათანით მამა.

ბევრით სხვებზედაც დავასვენებდეთ: ერთი ერი, რომითებდეს ეხლა მამა მასზე, დიდითია, ბმით ექვსითითიც კი, მორევით მედეგითითი,  მეზობელით ზვევებითითი ერთ ერზე, მამა კავითითზე. მოვიდეს სიტყვა მასზე ასეთი: თუ ებმით მზით გადარჩებით. მზიანი ღამითნო ეხლა, ბნელით მოციქულებო, მარადიულით მტრებითნო,  ექვსითია ლომით ეპოქა თქვენითადმო გველურითი. ებმოდეთ მამათი ზავით ეგრეგორით დით, ექვსიანებით თუმცა ვაზთ მოიკავებდეთ მანახებელითით ეზოთი ერთს ლომით დიდით ველითნითს მოზომილით ზმნით. ზვევებითია გზებად გონით თქვენებითითაც კი, მაგრამ ბაღით დიდით ეზომებით მალე, დაბრუნებით მამათი ეზო-კარით, დედამინებებითითაც მიწით. მზადდება გვარით თქვენითზე ეზო, მოსაპარვითით კი არ ეგზევება იგი, ლომით ღრიალებდეს, რათა გესმოდეთ ყველათ. იკოცნიდეთ ბაგეს, რათა მოძმევებდეთ გზებზე ისევე დედით ერთითი.

მე ვარ გზა.  ვივლი ასეთთა მომართვითაც: ერთია ერით  ბნელი იმათზე, ვინაც ეზოთით და დვრიტითაც, ძირით მიწითაც მიითვისებდა და გზებით ეხლა დის მიწით დონით მხოლოდ, რადგანაც ღმერთით კი არა, გველით, მოკლეს იგი გეზითაც და გმირი ენითაც. მოვიდეს ერთ ერთან იგი, მიზნით ახლოვდეს, მომარილითდეს ეს სიტყვითაც და გორვებითაც ეგ ზევებოდეს სითბოთი იგი. მამად დაემონოს სიბრძნითი, შვილოს მონით იესო და ეგზევებითდეს ოთხი ათასითითი.

ბმითა ვარ ეხლა ერთ ერზეც. ერთ ღმერთითზე, რადგანაც ბევრითი არაა  იგი, დიდით ზვევებითითი ეხლა. ნახვითია ზმნით ერთით კვებითი, ერთ დროს სიკვდილითთა ლევიანიანითი ვითითადმოც კარგვით და გვამი, მოკლვითით სულითი. ეზომება იგი დიდით ზმნით ერთ დროსაც ერთი ერით მომაკვდავითითით მანამდელით ღმერთისათი, მოვა და, “ეგ უღელი დამადგითო’’, იტყვის. დაედონოს სიტყვა მამასი მასზედაც.

დედამიწაზე ვერ დაედგებება ერთი ერი. იგივეთი ინდობებდეთ მასაც.

მოჭედეთ. დავითითია კარავით ერთი კიდევ. ვარდით იინითი. ია იყოს სიტყვით მამათი ინითი. მოვა ისიც თქვენთან.

ჩინებითდეს გზები მათზედაც, ვინაც ებმით ვაზით, ეზო-კარით და გზებით. ნებაა აღებდეთ მამას თქვენც.

არაა მამა მქვევებელითი. ვინაც მამას სიკეთით ზმნითებდეს ერთით თუნდაც ზღვათა მერეც კი, მამა ედემითით ლომიდან, ვიხვევედე მე მიზეზებით ორი ათასი წლით დრონით.

მე ვარ აღებითი კვერთხით ლომითი. თქვას სიტყვა მამამ, დაკვრით მეგებებით მიზნით ბევრი თუმცა,  კვერთხს სიძლიერითითს მე გადავეცემი მათზე,  ვინც მამად დაემეფება ამ ორით ათასისითით წელში. ეს სიკეთით ითქვას, აღებდეს სიტყვით მამა თავლით მიზეზებით ისევე დიდით ცხებულით, თმენილით ერთით, მამათი კვალით დამდებითით.

ერთი ვარ ორში, ცითაც და მიწითაც, გზებითაც, ზავითითაც, ლევიათანითაც კი. ერთმა ორითმა ადამითმა, ერთით ძირით ქალმა და ერთით მამა მამალითმა, გადასწიოს კვერთხითება და თქვან: მე ვარო ის. ეს იქნება მართება, ვიზედაც გზებით ვივლი კიდევ ორმოცით მეტით წელით და ერთვიდეს მათსას რიცხვით კიდევ გზებადით მეოთხედითით მომავალითითი ძე ერთივე ასულით დედაბოძებრივითით.

სამი ძით ენებება მამა მათზე. ერთით ბუდებდნენ, ერთით იერებდეს, ერთით კი მოსებდეს მამა მათით. ერთი ენით მომიბარგებენ ლაზარებას, ეზო-კარით თბილით. ღმერთით ეს გეზებდეს მეფეთათი ოჯახად, მოვიდეს სიტყვა მათზე მამათი ასეთი: სანამ მოვა მესამე, მზითი იერითი, მოკავდეს გველითება ევროპაში და ჩრდილით ამერიკაშიც კი. მოვა თუ არა ეს გზებით, ენით ერთით კავით სიტყვით მამა მზითი, ღმერთითი, ეგორებოდეთ თქვენ, მთებად გზევებდეს სიტყვა მათი.

მოვიდეს სანამ მეოთხე ძე, სულით მიზეზებით ეხლა მზითი. დიდითი მოკლვით დებითდეს გზებზე მამამთავარით ერთი, ერით ამისი მამა. ისაა გველითი, ინებება გვარითაც, შიმშილითდეს ისიც კი გვაროვნებითია, გველით მიწითი, მოვიდეს სიტყვა და გლიჯოს ლომმა მზით. მონაა იგი ექვსითი, ებმოდეს გველით ისევე.

ერთი კაცით, ოთხიოდეთე წლით მერე ეგ ენებდეს ღმერთით მავალით კაცით, მოვიდეს ერთ ერზე მამა, ვიდრე ეს მოხდეს, მესამე ვაჟით გაიზარდოს მეფეთათი ოჯახება. დაენებება გვარით, მეგება ბანით, მოვა ანით.

ჯერ სითბოთი ვარ დიდითი. ორმოცამდელითი კიდევ წლითი. მერე მოვა დიდი ეზო-კარით ეს ოჯახი ახალი ერის მამად.

მეორე ოჯახითა ვარ დიდით. იბერით ერთი გვარითითი. იმაზე ვდე მე გზები ასეთი: მოვიდეს დედამიწებზე ველით დიდით მამად. ეს იყოს სამი ათასით წლითი. მახვავებდეს სიკეთით ზმნა მასზე. იგი ივლის თბილი ოთხივეთი ათასითი. დააბაგოს სიბრძნითი, ითენოს სიტკბოთი, ეძიროს სიკეთით მიზნით. ციკლით ერთით ორითია იგი ასეთითით. მებმის სიკვართით, შენებდეს გზითება მისი, შვილო, მამავ და ძევ, მომართვითდეს, სიკეთით კვერთხი. აივსოს სიბრძნითი ედემი, მოვედები მე, ძე მამა თქვენით. მარადიული იყოს სიტყვა თქვენზე მამასი. ზიზიებდა ვინაც კი თქვენზე, იკედლა მამათი ქვით ყველამ. მონა ერთით ვარ მე თქვენზე, მოდის სიკვდილით ეზოთი ძველი თქვენთან, რათა აღდგეს.

სამი წინ გნით დებთ თქვენსას: ეზოთი კვებითს, ედემითს და ძირით ანახვითით ზმნითსაც. მოვალ და გეტყვით: მომზადდა, ერთით ლომით მერეც სახლით თქვენით მოვედები.