გამანადგურებელითა ვარ ბაბილონის მიმართ, მავილი მომაკვდინებელი ავღმართე შენს თავზე, ცოდვათა და სისაძაგლეთა ბუდეო, მეძავო ბაბილონო, საბაოთის რისხვათა კაშხალი გადმოინთქა შენს თავზე. ვერ შემძლეღა ხარ ხსნად, წარწყმდი!

ლოდი, შენი მაქცევარი, ჩემი ხელით დავანთქე და

უძრლობისაგან აღვძარ, ასე მიბრძანა საბაოთ უფალმან და ვქმენ, როგორც მიბრძანა უფალმან, უფალმა საბაოთმან.

ეს უკვე მოხდა, აღსრულდა კიდებულ ბანზე, ცათა საკიდველი შეგეხსნა შენ, მეძავო ბაბილონო და ასპიტივით დაენარცხე მას შემდეგ. ციური ძალით შემოსილი ასპიტთა განმატყავებელნი შეგისიე შენ, ახლა კი კუდი ჩაიდე პირში და თავი დაიგესლე. შენი გესლით მოკვდი და შენმა შხამმა შეგჭამოს, საძაგელებათა და სიბოროტეთა დედაო, მეძავო ბაბილონო.

ნაპერწკლის ქვას მივეც ნება აღენთოს და გასცეს ნაბერწყალი შენს დასაწველად ცეცხლითა დაუშრეტელითა. საბაოთ უფალმან წარმომგზავნა ამა საქმეთა საქმნელად და ვინ არს შემძლე აღუდგეს ნებას ზენაარის მბრძანებლისას?!

დაიწვი! დაიწვი, მეძავო ბაბილონო! ასგზის აგიზგიზდეს ცეცხლი, შენი შემწუელი! დაიწვი!

ჩემს ფარს ვაფარებ ყოველთა მართალთა და ტანჯულთა, გულმართალთა ზედა და მავილმა ჩემმან განგგმიროს შენ მყის, როდესაც ზეციდან განაჩენი მოგესმება. ამინ!

ბოროტო მეძავო, ხრწნილო მეფეო ბაბილონისა, ისმინე, ამა დღისა შინათა ვიტყ:

შემუსრა უფალმან უღელი ცოდვილთა, უღელი მთავართა, შთადა ჯოჯოხეთად დიდება შენი და მრავალი შუებულება შენი ქუეშე შენსა დაგირეცონ დალპოლვა და სავანე შენდა მატლი.

ხოლო შენ სთქუ გულსა შინა შენსა: ზეცად მიმართ აღვიდე,

ზედათ ვარსკულავთა ცისათასა დავდგა საყდარი ჩემი, დავჯდე მთასა ზედა მაღალსა, მთათა ზედა მაღალთა ჩრდილოთ. აღვიდე ზედა ღრუბელთა და ვიყო მსგავს მაღლისა.

ხოლო აწ ჯოჯოხეთადმი შთადე და საფუძველთა მიმართ ქვეყანისათა. მხილველთა შენთა დაუკვირდეს შენ ზედა და თქუან შენთს: ესე კაცი განმაძნებელი ქუეყანისა, შემარყეველი მეფეთა, დამდებელი მკდროვნისა სრულისა უდაბნოდ, და ქალაქთა მისთა დამრღუეველი, მოსაწევართაშინანი არსნილ-ყვნა სახლებთა შორის მათთა.

ყოველთა მეფეთა წარმართთასა დაიძინეს პატივით, კაცმან სახლისა შორის თსისა, ხოლო შენ დაჰვარდე მთათა ზედა, ვითარცა მკუდარი მოძაგებული, მრავალთა თანა მომკუდართა და წერტგანგუმერილთა მახვილითა და შთამავალთა ჯოჯოხეთად; ვითარსახედ სამოსელი შებღალული სისხლითა არა არს წმიდა, ეგრეთ არცა შენ იყო წმინდა მით, რამეთუ ქვეყანა ჩემი წარსწყმიდე და ერი ჩემი მოჰსარ. არა ეგო საუკუნესა ჟამსა თესლი ბოროტი. განჰმზადენ შვილნი შენნი მისრვად ცოდვებითა მამათა მათთათა, რათა არა აღდგენ და დაიმკდრონ ქუეყანა და აღავსონ ქუეყანა ბრძოლათა მიერ. და ზედააღუდგე მათ, - იტყს უფალი საბაოთ, და წარვწყმიდო სახელი მათი და ნეშტი და თესლი, - ამათ იტყს უფალი საბაოთ: და დავდვა ბაბილონი ორად, ვიდრემდის დაემკდრნენ გრძღაბნი ექინნი, და იყოს არარად. და დავდვა იგი თიისა მთხრებლად წარსაწყმედელად, - ამათ იტყს უფალი საბაოთ:

ვითარსახედ ვთქუ - ეგრეთ იყოს, და ვითარსახედ განმიზრახავს, ეგრეთ ეგოს წარწყმედად ასსურასტანელთა ქუეყანისა ზედა ჩემისა და მთათა ზედა ჩემთა.

და იყვნენ დასათრგუნველ, და აღებულ იქმნეს მათგან უღელი მათი და  და ძალი მათი მართა მათთაგან აღებულ იქნეს.

ესე განზრახვა, რომელსა განიზრახავს უფალი სრულსა ზედა

მკდროანსა, და ესე ელი მაღალი ყოველთა ზედა წარმართთა, რამეთუ რომელთა განიზრახავს ღმრთისა წმიდა - ვინ დასნას? და ელი მისი მაღალი ვინ გარემიაქციოს?

წელსა, რომელსა მოკუდა შემპყრობელი მეფე, იქმნა სიტყვა ესე წარმართთა ზედა:

ნუ განიშუებთ უცხოტომნი ყოველნი, რამეთუ შეიმუსრა უღელი მგუემელისა თქუენისა, რამეთუ თესლისაგან გუელისა გამოვლენედ შვილნი  წულნი ასპიტთანი და შვილისწულად მათდა გამოვიდნენ გუელნი მფრინვალენი.

და ძოვდენ გლახაკნი მის მიერ, ხოლო დავრდომილნი კაცნი

მშდობით განისუენებდენ, ხოლო მოჰსრავს სიყმილითა თესლსა შენსა და დანაშთომსა შენსა მოსრავს.

ვალალაებდით  ბჭენი ქალაქთანი და ღაღადებდენ ქალაქნი აღშფოთებულნი ყოველნი უცხოთესლნი, რამეთუ კუამლი ჩრდილოთ მოვალს და არა არს დადგომა.

და რა მიუგონ მეფეთა ნათესავთასა, რამეთუ უფალმან დააფუძნა ქვეყანა სიონისა და მის მიერ ცხოვდენ მდაბალნი ერისანი.

კენჭა-ბერი

მადარებელმა ადაროს დარებული და დარდებული ადარდეს!