ნაწილი II

“კარმელ - ცნობა წინაცვეთისა, გინა კარავი წინადაცვეთისა’’. /სულხან-საბა/

საოცარი ნიშთა-მჭვრეტით აღივსეთ ძენო აბრაჰამისანო და ძეთა-ძენო მისნო, ძეთა-ძენო შვილთაშვილთა აბრაჰამისანო მოდღეინდელად-დღედმდე.

“წინადაცუეთა - წინადაცვეთა - წინაცუთა - მეტკვეთილება - მეტკუეთილება - მეტკთილბა.’’ /სულხან-საბა/

“ხოლო იქმნა აბრაამ წელთა ოთხმეოცდაათცხრამეტთა. და გამოუჩდა უფალი აბრაამს და ჰრქუა მას:

მე ვარ ღმერთი შენი. სათნო იყავ წინაშე ჩემსა და იქმენ უბრალო.

და დადვა აღთქუმა ჩემი შორის შენსა და გაგამრავლო ფრიად ფრიად.

და დავარდა აბრაამ პირსა ზედა თსსა და ჰრქუა მას ღმერთმან მეტყუელმან: და აჰა, აღთქუმა ჩემი შენ თანა და იყო შენ მამა მრავალთა თესლთა.

და არა გეწოდოს მერმეცა სახელი შენი აბრამ, არამედ იყოს სახელი შენი აბრაჰამ, რამეთუ მამად მრავალთა თესლთა დაგდევ შენ. და აღვაორძინო შენ ფრიად ფრიად და დაგდვა შენ ნათესავად, და მეფენი შენგან გამოვიდენ.

და დავადგინო აღთქუმა ჩემი შორის ჩემსა და შორის შენსა და შორის თესლისა შენისა ნათესავთა მიმართ მათთა აღთქუმად საუკუნოდ,  ყოფად შენდა მე ღმრთად და თესლისა შენისა შენ თანა ქუეყანასა, რომელსა ჰმსხემობ, ყოველი ქუეყანაქანანისა.

მიგცე შენ და თესლსა შენსა შენ თანა სამკდრებელად საუკუნოდ და ვიყო მათდა ღმერთ.

და თქუა უფალმან აბრაჰამის მიმართ:

ხოლო შენ აღთქუმა ჩემი დაიცვა, შენ და თესლმან შენმან ნათესავთა შინა მათთა.

და ესე არს აღთქუმა, რომელ დაიმარხო შორის ჩემსა და თქუენსა და შორის ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა ვიდრე ნათესავთამდე, წინა-დაიცთოს თქუენმან ყოველმან წულმან ნათესავსა შორის თქუენსა, სახლის-წულმან და ვეცხლით ფრდილმან ყოვლისაგან ძისა უცხოსა, რომელ არს თესლისაგან შენისა, წინა-დაცვეთით წინა-დაიცვითოს სახლისწულმან სახლისა შენისამან და ვერცხლით ფრდილმან.

და იყოს აღთქუმა ჩემი ორცსა ზედა თქუენსა აღთქმა საუკუნო 

და წულმან რომელმან არა წინა-დაიცვითოს ორცი წინა-დაუცვეთელობისა მისისა, მოისპოს სული იგი ნათესავისაგან მისისა, რამეთუ აღთქუმა ჩემი განაქარვა.

და ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: სარას, ცოლსა შენსა არა ეწოდოს სარა, არამედ სარრა იყოს სახელი მისი.

ხოლო ვაკურთხო იგი და მოგცე მისგან შვილი და ვაკურთხო იგი და იყოს ნათესავად და მეფენი ნათესავთანი მისგან გამოვიდენ.

და დავარდა აბრაჰამ პირსა ზედა თსსა და განიცინნა და თქუა გონებასა თსსა: უკუეთუ ასისა წლისასა ესუას ძე და სარრა ოთხმეოცდაათისა წლისამან შუეს.

და თქუა აბრაჰამ ღმრთისა მიმართ: ისმაილ ესე ცხოვნდინ წინაშე შენსა.

და ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: ჰე, აჰა, ცოლმან შენმან გიშვეს შენ ძე და უწოდო სახელი მისი ისაკ. და დავადგინო აღთქუმა ჩემი მისსა მიმართ აღთქუმად საუკუნოდ ყოფად მე მისდა ღმერთად და თესლისა მისისა მის თანა.

ხოლო ისმაილისთს, აჰა, ვისმინე შენი, აჰა, ვაკურთხე იგი და განვამრავლო იგი ფრიად, ათორმეტნი ნათესავნი შვნეს და ვყო იგი ნათესავად დიდად.

ხოლო აღთქუმა ჩემი დავადგინო ისაკის მიმართ, რომელი გიშვეს შენ სარრა ჟამსა ამას წელიწადსა მეორესა.

და მოიყუანა აბრაჰამ ისმაილ, ძე თსი, და ყოველნი სახლისწულნი და ყოველნი ვეცხლით ფრდილნი თსნი და ყოველი წული მამათა სახლსა შინა აბრაჰამისსა და წინა-დასცთა დაუცვეთელება მათი ჟამსა მის დღისა, ვითარცა ჰრქუა მას ღმერთმან.

ხოლო აბრაჰამ იყო ოთხმეოცდაათ-ცხრამეტისა წლისა, რაჟამს დაიცთა ორცი დაუცვეთელობისა თსისა.

ხოლო ისმაილ, ძე მისი, ათცამეტის წლის, რაჟამს წინა-დაცთა წინადაუცვეთელობა ორცისა მისისა.

ჟამსა მას მის დღისასა წინა-დაიცთა აბრაჰამ და ისმაელ, ძემან მისმან.

და ყოველთა კაცთა სახლისა მისისათა და სახლის ნაშვთა და ვეცხლით ფრდილთა უცხოთესლთაგან ნათესავთა წინა-დასცთა მათ’’. /დაბად., თავი 17/

კარმელის მთასთან - ასე ვუწიდებ სიდიადისათვის მისისა, ვინაიდან აქ მიიღო აღთქმა აბრაჰამმა წინა-დაცთისა და აქ აღინთო მომავალი მეფეთა.

აქ, ამ ადგილის მადლითა და ნათელით აღვსებულია სრულიად სამყარო. აქ კაცს ესაუბრა თვით უფალი საბაოთი. აქ მრავალსაუკუნოვანი სიმართლე იღვიძებს მართალთა მეფეთა, მოგვთა, მღუდელმთავართა, კაცთა, დედა-კაცად და მამა-კაცად შობილთა, რომელ გულით მართალთა გზას ამშვენებენ.

ოცდაშვიდი წელიწადია კარმელის მთიდან გლოცავ, ისრალ და ერო ჩემო, შენი ნათელის კელაპტარი უსანთლოდ არ მიმიტოვებია.

უწყვეტი კავშირი შემოქმედთან!

გაუცივებელი სიყვარული მის მიმართ!

დიდება დაუზარელი უზენაესს, მხსნელს, საბაოთს!!!

კენჭა-ბერი

გაგრძელებას შემოგთავაზებთ...