ნაწილი I

დიდება მამასა, ძესა და წმინდასა სულსა - იერუსალიმისაკენ გზის მაუწყებელსა!

აღდგეს ცაში ქორის ნავარდივით - ფიქრი იერუსალემის სადიდებლად. აღიღეთ სიმსუბუქე ტვირთად და მიზანითდით.

ბაზიერით ვატყუევე ბაზ-იერი, ვტაცე ბელი ცას, კარს ვაგენი, კართაგენისაკენ მზირალსა და ვთქუ ამაენით კართა-გენი კართა მცველმა აღვად-გენი, მზერს მზირალი შუა-დღის მტირალა მზე, ნეხს კუალით ნეს მწერით დავად-გენი.

მომიიტაცებდეს ბავშვთა მზერა სითბოსა და სიხარულს, აენთოს ერის გონისთვალი.

წაწინავდეს ერი თავისი წარსულის სიმტკიცით მომავალისათვის კურთხევით. მაკურთხებელმა ამჟღავნოს ნება ღმრთისა და არავინ იყოს მწუხრად. ანათოს მზემ და მთვარე არა იარეფდეს სიმწარეს დღისას, არამედ იყოს ფესვი მწარე და ნაყოფი ტკბილი.

ქართა ველითნი! ქართველებო!!! ნათესაო ძირმწარევ და კისკასო აღდარითდით!

სიმშვიდით აღივსეთ ყოველი სული, იერუსალიმზე ფიქრის ჟამს კარგად აწონ- დაწონოს თვითეულმა და განზიარდეს ურთერთობაში - მომავლის საოცნებო და სასწაულმოქმედ დროში.

იერუსალმი ქალაქი, რომელიც სამყაროს საფუძველს წარმოაჩენს, მამის ქალაქი, სულიწმინდის დიადი ნათელით აღვსილი, მართალთა სანატრელი ქალაქია.

კურთხეულ ხარ შენ - ქალაქო წმინდაო! მელქისედეკისაგან ამოფენილ ნაბაგარ ლოცვით, ამინითდით ისრალის შვილნო, ჯერ იაკობმა გაკურთხათ და მერმე მოსემ შეგმოსათ ლოცვითა და კურთხევით.

“და ესე კურთხევა, რომლითა აკურთხნა მოსე კაცმან მან ღმრთისამან ძენი იგი ისრაელისანი ვიდრე სიკუდილამდე მისა.

და თქუა: უფალი სიდან მოვიდა და გამოგვიჩნდა ჩუენ სეირს.

ისწრაფა ფარან მთით ბევრებითა კადეს, მარჯუენით მისა ანგელოზნი მისნი მის თანა.

და წყალობა-ყო ერსა თსსა ზედა და ყოველნი შეწირულნი ელთა შინა შენთა.

და ესენიცა შენ ქუეშე არიან და შეიწყნრნა სიტყუანი მისნი შჯული, რომელ მოგუცა ჩუენ მოსე სამკდრებელად შესაკრებელსა მას იაკობისასა.

და იყოს საყუარელისა მისგან მთავარი შეკრება მას მთავართა მათ ნათესავთა ისრაისათა.

ცხონდნენ რუბენ და ნუ მოკუდებინ და იყავნ იგი რიცხთ მრავალ.

და ესე იუდა. ისმინე, უფალო, მა იუდასი და შესაკრებელთა მისთა შეკრბენ, ლნი მისნი გამოირჩინედ მას შემწედ მისა მტერთაგან მათთა.

(იუდა აღსარებასა დაჰნიშნავს და აღადგენს კაცსა და ღმერთს შორის კავშირსა, რომელსაც ენით წმინდა წერილი ლაზარეს სახელით უხმიანებს ერსა; ქართული ენით აღმდგარით აღიმართება საღმრთო საუბარი კაცთან და ადამის რანგისაკენ აღიძვრას ერი ქართველი - აღმსარებელი ქრისტეში ანუ იუდეველნი)!

და ლევის ჰრქუა: მიეცით ლევის მხილება და ჭეშმარიტება მისი კაცსა მას უბიწოსა, რამეთუ განცადეს იგი განცდით და განაბოროტეს იგი წყალთა მათ ზედა ცილობისათა.

რამეთუ ჰრქუა მამასა თსსა და დედასა თსსა: არა გიცი შენ, და ძმანი თვისნი არა იცნნა და შვილნი თსნი არა ცნნა. დაიმარხნა მან მცნებანი ესე შენნი და შჯულსა შენსა არა შესცთა.

აუწყე სიმართლენი შენნი იაკობსა და შჯული მისი ისრალსა შეწირონ მათ მსხუერპლი და საკურთხეველი რისხვისათის შენისა მარადის საკურთხეველსა შენსა ზედა.

აკურთხე, უფალო, ძალი იგი მისი და საქმენი ელთა მისთანი შეიწირენ,  შემუსრე ძალი იგი მტერთა, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს მის ზედა და მოძულენი მისნი ნუღარა აღემართნედ.

(იაკობი ესავის ძმაა და ერთერთი მაკურთხებელი საღმრთო ერისა, ანუ გონება მჭვრეტელი ღმრთისა, იგივე ისრალი. აქედან გამომდინარე - ყოველი, რომელმან შეიილოს ღმერთი გონებით, ჯერ იკურთხებოდეს, მერმე გონიონითდეს. აღდგეს იაკობის კურთხევით ყოველი ქართველი, დაე ჭრეტდეს ღმერთსა!

საქართველოდან გავიდა იაკობი და დაეჰბადა ერი ისრალისა, არღარა იქმნეს სადაო იაკობისა და ესავის ძმური სიყვარული, მათ ისაკთან ერთად საღმრთო საიდუმლოება დაფარეს და გაათამაშეს ბერიკულად. აღმქმელი დარიანობს და გონებით მიუჭვრიტინებს გზასა.

ისრალი ჰქვია ორ ერს - ქართველ და ებრაელ ერებს, ესავისა და იაკობის მწარფუძიან და მოკისკისე შთამომავლობას -

ა ღ მ დ გ ა რ ს  ქ რ ი ს ტ ე შ ი !

ნათესავს ძირმწარესა და კისკასს, ერთად დასცხრენ ორნივე ერნი, საღმრთო საქმეთაგან ელოდენ აალს. გამარჯუენებადდმდე!!!)

გაგრძელებას შემოგთავაზებთ...