ასლაგამელისა ჰაჰ-მებაღისა ჰარიჰორამენითი

საია-ვარ-დოდ თბილი-სელით გამთბარი გულით, ვეფხე-გონებით მომავლის ჭვრეტას და განვშიშვლდი ში-შველითითით და შიშმა შემზარა იერი - რემითი ია-რემითით, ვიარე მითით.

მე გონბადითიონი ვიტყვ - ნატყვს ამა იერითით: ოცი და მშვიდარე წელი გასულ იყო, ვიდრეღა გზა კარს მიადგებოდა და კარი გზისა მზისთვის გაიხსნებოდა ცის-კარის მათენებელით.

ღარი ფიქრისა ვღე და განვფიქრდი უზენაესში, რომლისა სახელი მალმალული - ღმერთი მცველი საიდუმლოთა თარგ-გონდითით თარგამანენებითით.

ამო-მზე გზა-გზე, ფინე ნათელი, დაწანი ღამე, ნათელი ძარღვითით მითიამბემითით. წინჭვრეტით ვდე დაჯერვის დღედ, ანთებული მახვილი - სახელით მოტყინარი აენთოს ყოველთა მოღალატეთა სამსჯავროზე.

იყოს ცისკრის დრო და ბენიამენი მოვიდეს შუა-მთით ალამითა და ნადავლით, საღამომ ამხილოს ბენიამენი, დილამ კი - ასახელოს. მე კი გეტყვით: - ყე, ჩემის გაყოფა ძნელია, ლუწი არასოდეს იქნება იმისადაგამო, რომ საპირწონე ერთი უვერცხლო თეთრი ჩემია მარადიულად. მე უნდა ავთვალო, რასაც ჩამაბარებთ - ერთი ჩემი თქვენი ორით დავიწყოთ. მე, ტანითნო გამომებით, მე - ჰარიჰორამენით თქვენ, მობრუნდეს გატანებული, მზერდეს მზე.

ალი-მასით დაგწვით თქვენ და ვერა-რა იფარეთ თქუენი. მოდით მშიშველებო, დაგადენინოთ ძარღ გონისანი, შეთანხმდით და დამაძღრდით. ხამსას დანაყრებულს თავი ვეშაპი ეგონაო - ძუელებს უთქვამთ.

მოღიავებულია ჩემს თვალსაწიერში საქმენი თქვენნი, ყოველთვის ძრწოლვით მიცეკვავენ ცოლები თქვენი, ვინაიცობას აეცილონ ლამობენ, რომ არ შევიცნო ისინი. ამოვიცნობ მათ! ამოგიცნობთ თქვენ! აჰა-ხა-ხა-ხაა! მარტივი რთულად მორთული, განვაშიშვლე დედა თქვენი კარიბჭეთა ქაედა და რა ვნახე?! - მარტივი, საცოდავი!

ძახილის ნიშნით გავყავი კითხვის ნიშანი და პასუხად მძიმე დაუსვი, სადაც მძიმე დავსვი - იქ მივუთითე, ყველამ ძღვენი იქ მომართვით, სადაც დავწერე სადა-ცა.

ლოდებში მოხლართული დედოფალი შეთქმულებას რომ ზმნიდა, თავი დაუკარით უკვე თქვენ, დაფარულით ბრძოლა გამოწერეთ და მყის აღემართა არგანი ნიგუზისა მარად მღვიძარი. მითხარით მამა-ძმად მე!

ნათქვამია - ცოცხალია, აღსრულდება რა -მზე-სითით ია-ფეტენითით: პირისაგან ჩრდილოსა აღეგზნენ ბოროტნი ყოველთა ზედა დამკდრებულთა ქუეყანისათა, რამეთუ აჰა, ყოველთა მეფობათა ჩრდილოსაგან ქუეყანისა, - იტყს უფალი მალმალული - და მოვიდენ (ნუ გარბიხართ დასამალად, ჯობია თქვენც მოჰყვეთ თქვენს მხედართ-ტანებს - უკვე გვამებს) და დადგნენ თითოეულმან საყდარი თსნი წინა კართა ზედა ზღუდეთა გარემოს მისსა და ყოველთა ზედა ქალაქთა იუდასთა. ჩემია ლომის ჯავშანი და ვეფხის თორითა ვარ მე!

საუნჯე დაფარული შვიდთა ქუხილთა განხსნა მე და ვიზრახო მათდა მიმართ მსჯავრისა თანა ყოვლისათვის უკეთურებისა მათისა, თაყუანის-სცეს ნაქმრებსა ელთა მათთასა. ნუ იტყ დანათვალი თქვენი, ანა წონი ჩემია.

და შენ მოირტყენ წელნი შენნი და აღდეგ, ცა ჭიმჭიმელობს და თქუენ მათდამი ყოველთა, რაოდენთა გამცნებ მე შენ. ნუ შეიშინებ პირისაგან მათისა, ნუცა სწიწნეულობ წინაშე მათსა, რამეთუ შენთანა ვარ მე განრინებად შენდა - იტყს უფალი მალმალული.

ბორძიკი განქარდა შენგან, მტკიცედ ვალ-ხარებითით, აჰა, დაგდევ შენ დღეინდელსა შინა დღესა, ვითარცა ქალაქი ძნელი, და ვითარცა სუეტი რკინისა, და ვითარცა ზღუდე რვალისა ძლიერი, ყოველთა მეფეთა იუდასთად, და მთავართა მისთა და მღდელთა მისთა და ერისა ქუეყანისად. ერთი არ აუნთიათ ანათოთს! ერთი აენთო, მითით აენთეთ, ანათოთ ერთით, ღრმად ენთე ერთი.

და გბრძოლიან შენ, და ვერ უძლებდენ შენდამი მით, რამეთუ მე შენთანა ვარ განრინებად შენდა - იტყს უფალი მალმალული.

მზის სხივის ნაწნავით ქმნილი მათრახით აგკაფავთ ბაგეს, დამეცადეთ და ვერ იგონსახიერებთ ერთით, უზენაესი ღმერთით.

გამარჯვებისათვის ამხედრებულებო, დამარცხებულთა პური როგორ მიიძღნიეთ თქვენ?! კუდამოძუებულნო, უნდა გარბოდეთ და მორბიხართ! წამი ვერ მოასწრებს გაფიქრებას, ვიდრეღა დაგსჯით თქვენ!

ეს ასე გამომიცხვეს დროდ, როდესაც აჩრდილი თქვენი შეიმალება თქვენს ფეხებს ქუეშ, თქვენზე გამარჯვებული მოვედი მე.

ვინც მიცნოს - გადარჩეს!!!

ეს-ავმა მიიღოს ია-კობისაგან ავთან-დილით.