მოგესალმებით სრულად-ყველას-ერთს!

მოგიყვებით მოკლე ამბავს ერთ პატარა კაცზე (ანუ ჩემზე). "უბადრუკი" ვიყავი, რომელსაც თავისი სამყარო შექმნილი მქონდა და ვფიქრობდი, რომ ჩემს ირგვლივ ტრიალებდა სამყარო.

 
   
ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, არსად მეჩქარებოდა, დამირეკა ჩემმა ძმა და მეგობარმა (ჩიორა), რომ ერთ ადგილას ერთი ადამიანი გვენახა. მანამდე გაგონილი მქონდა, მაგრამ ნახვა არც მიფიქრია. გავემგზავრეთ ამ ადამიანის სანახავად. გზაში ძალიან ენთუზიაზმით მივდიოდი, იმ იმედით, რომ მე, როგორც ვფიქრობდი - ზუსტად ისე იტყოდა ყველაფერს, მაგრამ თურმე მე უბადრუკი, სადღაც დავფრინავდი.

მასთან მისვლისას და საუბრის შემდეგ (შეგნებულად არ მოვყვები რაზე გვესაუბრა, რადგანაც ყველა თავის მარცვალ სიბრძნეს ინდივიდუალურად იღებს), შეგრძნება მქონდა თითქოს ვიცნობდი, ოღონდ არ მახსოვდა საიდან.  მან მიმიღო როგორ შვილი, როგორც ძმა, არც კი მიგრძვნია რაიმე უცხო.

დღემდე მისი "მადლით" ვარ სავსე. "მადლი" ცოდნის და შთაგონებისა, რომელიც თითოეულ კაცს სჭირდება.

სიამაყე არ მახასიათებს (ვისზე მეტი ვარ), მაგრამ ამაყი ვარ, რომ მისი მოძღვრებით ვპოულობ საკუთარ თავს და ცხოვრებაში სირთულეებს ვუყურებ იოლი თვალით. გიყვებით ადამიანზე, რომელიც მმოძღვრავს და მიმარტივებს სიცოცხლის აღქმას.

გიორგი იონთა ჰიპერიონი - მადლობა მოძღვარო  - "ჯგირო ორდა".

მოკრძალებით დაგესესხებით:  სიცოცხლე ცხოვრებისათვის.

 

ცხოვრება არ უნდა გაიხადო სიცოცხლის სახედ, სიცოცხლე მარადიული კავშირია ღმერთთან, ღმერთის სახე შეუცნობელია, ამიტომაც ცხოვრების სახე მხოლოდ დროის ვლინების შესაბამისობაა.

პატივისცემით, ნიკოლოზ ფირცხალავა