ვიგალობებ სიარულსა მოქცეით მამისათა, დიდრონითა ცრემლებითა აღმსარებელი და განმცდელი, გულითა ღვაწლისა უფლისა ჩემდამო. მესმის, არ დადუმებულა უფალი, მთებზე შეფენილ ცხოვართა მწყემსებისა მსგავს,  სამწყემსო

შემოძაილსათ ჩამესმის, თარცა კრასა, ძახილი უფალისა და ღმერთისა ჩემისა, ფრთანი სიყუარულისანი შემგემენ მე, მსაჯულო გულისა ჩემისა და მკულევარო თირკუმელთა ჩემთაო.

თანაზიარ მეყვენ აღდგომისა ქრისტესა განცდაში და აღავენ ბაგენი ჩემნი ღაღად-მყოფელნი წინაშე შენსა, ფსალმუნთათვის საძუღნოთა შენადმო.

განმივენ გულისა თუალნი, და ფიქრთა სასწორი თირკუმელთა.

გონება ვერ-მწდომელი სადიდებელისა შენისა, გულითა აღმაღიღინებინე, მჭედო მალისა ჩემისაო! და შთამბერო სულისა ცეცხლოვანებისათი წილად ჩანაფიქრი, იქცეოდი რა წყალთა ზედა.

დასაბამითადი მესმა თვალსახილლი მა შენი, ამანთობელი ბრძანებათა შენთა და მი-მო-იწმინდა გარემო საწვდენელი ფიქრთა ჩემთა.

შემეზილნენ, უფალო განცდათა ჩვენისათა ცოდვათა, ორმაგება სიხარულისა და სევდისათა, ბრიყვივით ვტირ და ვიცინი, მწარე მუცლითი ვღაღადებ შენდამო. აალაკებით დამინიშნე უფალო პირსახე ჩემი და ყოველი გარდასადელი ჩემდამო გარდამადე, გარდამდა ნებანი რაცა შენ დაფარულთა საფარველთა

გარდაადე.

შიშნეულობა მიალყე გაურღვეველი და ისე შენმა ელმა აღმომამოჩა ძრწოლათაგან, რათა ცისკარი მეილა. ვიგემე

განცდა გან-ძევებულისა ადამისა და ზე-ძევება შევიცან ლაზარესაგან.

მომესმა მა სიტყუისა შენისა,  ცოცალ ცოცალთათს და

კულა ხილე ადამი შემოსილი ფრთებითა არწისათა.

ეწ-უფალო ედემს წმითა და ძე-კაც-ზემოქმედი განადე ქუეყანა და სიმრავლე, ვითარცა დაუთვლელი წვეთნი-წვიმისანი, მრავალ ძე და ძეთა-ძენი.

მზე - ციდამტკაველის ვერძში