ნაწილი II

“და მრქუა მჯდომარემან მან საყდარსა ზედა: აჰა ესერა, ყოველსავე ახალ ვჰყოფ, და მრქუა მე: დაწერე; ვითარმედ ესე სიტყუანი სარწმუნონი და ჭეშმარიტნი არიან.

და მრქუა მე კუალად იქმნა! მე ვარ ანი და ე (ჰოე), დასაბამი და აღსასრული; მე წყურიელსა მივჰსცე წყალი წყაროსა მისგან წყლისა ცხოველისა უსასყიდლოდ.

რომელმან სძლოს დაიმკდროს ესე ყოველი, და ვიყო მისა ღმერთ, და იგი იყოს ჩემდა ძე.

და მოვიდა ერთი შდთა მათ ანგელოსთაგანი, რომელსა იგი აქუნდეს შდნი ლანკანნი, სავსენი შდთა მათ წყლულებათა მიერ უკანასკნელთა, და იტყოდა ჩემთანა და მრქუა: მოვედ და გიჩუნო შენ დედაკაცი იგი, სძალი კრავისა.

და წარმიყუანა მე სულითა მთასა მაღალსა და დიდსა, და მიჩუნა მე ქალაქი დიდი, წმიდა იერუსალიმი, გარდამომავალი ზეცით ღმრთისაგან;

და აქუნდა დიდება ღმრთისა. მნათობი მისი მსგავს იყო ქუასა პატიოსანსა, ვითარცა ქუასა იასპსა ბროლის სახესა.

და აქუნდა ზღუდე დიდი და მაღალი, და ბჭენი ათორმეტნი და ბჭენი ანგელოსთა ათორმეტნი;

და სახელები წერილი, რომელ არს სახელები ათორმეტთა ძეთა ისრაილისათა.

აღმოსავალით ბჭენი სამნი,

და სამხრით ბჭენი სამნი,

და ჩრდილოთ ბჭენი სამნი,

დასავალით ბჭენი სამნი,

და ზღუდესა მას ქალაქისასა აქუნდეს ათორმეტნი საფუძველნი, და მათ ზედა ათორმეტნი სახელნი ათორმეტთა მათ მოციქულთა კრავისათანი.

და რომელი იგი იტყოდა ჩემთანა აქუნდა საზომი ლერწამი ოქროსა, რათამცა განზომა ქალაქი იგი და ბჭენი მისნი და ზღუდენი მისნი.

და ქალაქი იგი მოოთხვითა დგას, და არს სიგრძე მისი ვითარცა სივრცე.

და განზომა ქალაქი იგი ლერწმითა მით ათორმეტსა ათასსა უტევანსა. ათორმეტი სიგრძე და სივრცე მისი და სიმაღლე მისი სწორ არს.

და საზომი ზღუდისა მის

ას-ორმოც და ოთხი წყრთა,

საზომითა კაცისათა, რომელ არს ანგელოსისა.

და იყო მოსწრაფება ნაშენები ზღუდისა მისისა იასპის, და ქალაქი იგი ოქრო წმიდა, მსგავსი ჭიქისა წმიდისა.

და საფუძველნი ზღუდე ქალაქისა ყოვლითა ქთა პატიოსნითა შემკობილი.

საფუძველი ერთი იასპი, მეორე საფრონი, მესამე ქალკიდონი, მეოთხე სამარაგდე, მეხუთე სარდონიქს, მეექუსე სარდიოს, მეშდე ოქრო ქუა, მერვე ბივრიტი, მეცხრე ტობაზიონ, მეათე ხრისოპრასოს, მეათერთმეტე იაკანთე, მეათორმეტე ამეთსტო.

და თორმეტნი იგი ბჭენი იყუნეს ათორმეტნი მარგალიტნი.

თთოეული ბჭე იყო ერთისა და ერთისა მარგალიტისა;

და უბანი ქალაქისა მის ოქრო წმიდა და ვითარცა ჭიქა ბრწყინუალე.

და ტაძარი არ მიხილავს მის შორის; რამეთუ უფალი ღმერთი ყოვლისა მპყრობელი ტაძარ მისა არს, და კრავი იგი.

და ვიდოდიან წარმართნი ნათლითა მისითა, და მეფეთა

ქუყანისათა დიდება და პატივი წარმართთა მისგან მიიღონ.

და ბჭენი მისნი არა დაიშნენ დღისი; რამეთუ ღამე მუნ არა იყოს. და მიიღონ დიდება და პატივი წარმართთა მუნ, რათა შევიდეს.

და არა შევიდეს მუნ ყოველივე შეგინებული, და მოქმედი ბოროტისა და ტყუილისა, გარნა დაწერილნი იგი წიგნსა მას ცხოვრებისა კრავისსა. /გამოცხადება იოანესი, თავი 21, 5, 27/

დაწკრიალდით! დამშვიდდით! მოემზადეთ! ისრალ, და ისრაელის ძენო და ასულნო, ქართა-ველითნი გელით სიყვარულით. სიდონიაა ამის საუკეთესო მაგალითი.

ბევრს შეგაწუხებთ მიმოვლით არსთა შიგან, სანამ ცეცხლი შინაგანი თავის ნაყოფს არ გამოიღებს მომავალისათვის.

გლოცავთ და გაკურთხებთ გლახაკი გიორგი იონთა ჰიპერიონი.

ჩემი მამა-პაპის ღმერთმა აბრაამის, ისააკის, იაკობის და ესავის კურთხევით დაგლოცოთ!